Раманчук: Для зніжэння складскіх запасаў аб’ектыўных прычын няма

На думку Яраслава Раманчука, сістэма "дзяржплана" працягне генераваць яшчэ больш даўгоў, неплацяжоў, складскіх запасаў, вывядзенне з паўнавартаснага абароту камерцыйнага капіталу.

Для зніжэння складскіх запасаў у беларускай прамысловасці няма аб’ектыўных прычын. Такое меркаванне выказаў член Савета па развіцці прадпрымальніцтва пры прэзідэнце, выканаўчы дырэктар аналітычнага цэнтра „Стратэгія” Яраслаў Раманчук, каментуючы БелаПАН апошнія дадзеныя Белстата.

За люты 2019 года запасы гатовай прадукцыі на складах прадпрыемстваў беларускай прамысловасці выраслі на 2,7 млн рублёў і на 1 сакавіка склалі 4 млрд 808,9 млн рублёў. Запасы растуць шосты месяц запар. Найбольш высокі іх узровень у лютым 2019 года назіраўся ў вытворчасці тэкстыльных вырабаў, адзення, вырабаў са скуры і футра (у 3,4 разу перавысіў сярэднямесячны аб’ём вытворчасці), вылічальнай, электроннай і аптычнай апаратуры (у 2 разы), асноўных фармацэўтычных прадуктаў і фармацэўтычных прэпаратаў (у 1,9 разу), а таксама машын і абсталявання (у 1,6 разу).

Раманчук нагадаў, што калісьці складскія запасы былі ў эквіваленце роўныя 1,5 млрд долараў і тады гэта лічылася крытычным. Цяпер запасы складаюць за 2,4 млрд долараў і працягваюць расці. „Ніякіх зрухаў, каб іх неяк зменшыць, няма. Прычына ў тым, што прадпрыемствы і выканкамы і ведамствы, якія курыруюць іх, маюць выразныя арыенціры на валавыя паказчыкі. І яны важнейшыя за грошы, прыбытак, забітыя склады. Хоць Лукашэнка нядаўна ў Баранавічах заявіў, што грошы важнейшыя, чым валавыя паказчыкі, але сістэма матывацыі, якая выцякае з прынятых дакументаў, дзяржпланаўская — зрабіць план, зрабіць вал, план пяцігодкі ніхто не адмяняў”, — заўважыў эксперт.

„Таму непазбежныя складскія запасы як следства дрэннай маркетынгавай і збытавой палітыкі. Прадпрыемствы вырабляюць тавары, якія не карыстаюцца попытам. Калі нічога не мяняць у структуры ўласнасці, то колькасць мёртвага капіталу і складскіх запасаў будзе толькі павялічвацца”, — лічыць эксперт.

Каментуючы фінансавы стан прадпрыемстваў па выніках студзеня, ён заўважыў, што рэзкае зніжэнне страт стратных прадпрыемстваў і выхад са страт у студзені мінулага года на прыбытак у студзені гэтага хутчэй за ўсё звязаны з высокімі прыбыткамі нафтаперапрацоўчай і горназдабыўной прамысловасці. „Яны лепш спрацавалі, не спісвалі курсавыя розніцы і выдаткі, таму па ўсёй эканоміцы атрымалі такі прыбытак. Хоць колькасць стратных прадпрыемстваў амаль не змянілася, рэнтабельнасць — адна і тая ж. Ніякіх паказчыкаў, якія гаварылі б пра паляпшэнне працы прамысловасці і іншых сектараў, няма”, — сказаў дырэктар цэнтра. Пры гэтым ён заўважыў, што ў студзені адбылося зніжэнне паказчыкаў у знешнім гандлі, інвестыцый у асноўны капітал, мінімальны рост ВУП. „Усё гэта сведчыць аб тым, што мы патрапілі ў стагнацыйную пастку”, — лічыць эканаміст.

На яго думку, „сістэма „дзяржплана” працягне генераваць яшчэ больш даўгоў, неплацяжоў, складскіх запасаў, вывядзенне з паўнавартаснага абароту камерцыйнага капіталу”. „Неабходна ўкараненне эканамічнай дэмакратыі, правядзенне паўнавартаснай прыватызацыі, допуск беларускага і замежнага капіталу з выразнымі гарантыямі правоў уласнасці. І ніякага навязвання на малы і сярэдні бізнес стратных прадпрыемстваў”, — падкрэсліў Раманчук.

„Навязванне прыватным прадпрыемствам холдынгаў паказвае сваю безгрунтоўнасць. Вялікі беларускі бізнес ужо думае, як яму разгарнуцца на іншых рынках, у тым ліку расійскім. Усё больш у іх прадстаўніках беларускія чыноўнікі бачаць дойных кароў. Гэта ў корані няправільна”, — падсумаваў эканаміст.

belapan.by