Віктар Пархімчык: Праца палітзняволеных у Беларусі – легальная форма рабства ХХІ стагоддзя

25.11.2022 16:55

З былым палітвязнем Віктарам Пархімчыкам пагутырылі пра тое, што вядома пра смерць Вітольда Ашурка і як пабудавана сістэма рабскай працы палітзняволеных у Беларусі.

Artykuł Віктар Пархімчык: Праца палітзняволеных у Беларусі – легальная форма рабства ХХІ стагоддзя pochodzi z serwisu БЕЛАРУСКАЕ РАДЫЁ РАЦЫЯ.

24-га лістапада прайшла чарговая акцыя беларускай дыяспары Беластоку — «Напішы ліст палітвязням». На сустрэчы выступіў былы палітзняволены Віктар Пархімчык, які распавёў пра ўмовы ўтрымання, атрыманне лістоў з волі і тыя чуткі, якія ўдалося даведацца пра смерць Вітольда Ашурка ў шклоўскай калоніі.

З прадпрымальнікам і былым палітвязнем Віктарам Пархімчыкам пагутырылі пра тое, што вядома пра смерць Вітольда Ашурка са словаў зняволеных у Шклове, як пабудавана сістэма рабскай працы палітзняволеных у Беларусі і што трэба будзе зрабіць з рэпрэсіўнай машынай Лукашэнкі ў Новай Беларусі:

-Я быў прадпрымальнікам у Беларусі. Чаму пакінуў? З прычыны рэпрэсій, мяне гэта таксама закранула. Я непасрэдна ўдзельнічаў у пратэстах 2020 года. І за маю грамадзянскую пазіцыю мне давялося адседзець спачатку тэрмін на “хіміі”, а потым яго замянілі на больш жорсткі, і накіравалі ў шклоўскую калонію. Паехаў у Шклоў па замене пакарання, таму што я адмовіўся хадзіць 25 кіламетраў пешшу на працу. Удалося нават сфатаграфаваць гэтыя дакументы, зафіксаваць усё гэта.

РР: Вы расказвалі пра пракурорскую праверку, якая прыйшла пасля смерці Вітольда Ашурка і дапытвала людзей пра ўмовы ўтрымання.

Віктар Пархімчык: Мне распавядалі людзі, якія там знаходзіліся, што пракурорскія выклікалі ўсіх палітычных і пыталіся, ці ёсць нейкія скаргі. Калі пракурорскія гэта робяць у прысутнасці адміністрацыі калоніі, то яны не спадзяюцца на сапраўдны адказ. Бо яны ведаюць, якія наступствы чакаюць таго чалавека, які ім скажа сапраўдны стан рэчаў. Я думаю, што ў іх ёсць інфармацыя, хто насамрэч забіў. Шмат сведкаў было, шмат чулі, як усё гэта рабілася. Звычайна, калі яны збіваюць людзей, трохі далей адводзяць, каб шмат людзей не чулі. Вось такія брудныя рэчы як катаванні яны робяць з кожным. Гэты чалавек з пабоямі пасля сядзіць у ШІЗА, каб паспелі прайсці пабоі.

РР: Ці паўплывала постаць Ашурка – даволі вядомага грамадскага дзеяча – на тое, што гэтае пытанне было паднята?

Віктар Пархімчык: Я не думаю, што ў іх была задача менавіта забіць. Больш схільны думаць, што ў іх была задача чалавека зламаць. Але проста праз адбор, які там адбываецца, нават такую функцыю яны не змаглі выканаць. Пасля таго, як прыйшлі гэтыя пракурорскія, шмат збіваць усіх палітычных перасталі. Такая практыка на нейкі час прыпынілася. Былі толькі адзінкавыя выпадкі. Але яны, напрыклад, маглі адправіць у ШІЗА і адкрыць на ноч фортачку. Заснуць немагчыма. Можна так вытрымаць суткі – двое, але пытанне, наколькі ў чалавека моцны арганізм. Версія смерці ад сардэчнай недастатковасці ў іншых вязняў можа быць слушнай. Насамрэч, калі арганізм слабы, ён гэтых катаванняў не вытрымае. У выпадку з Ашуркам мы бачылі па відэа моцна збітага чалавека, мы бачылі раны. Бо была іншая прычына.