Камала Гарыс расказала, як Злучаныя Штаты бачаць пасьляваенную будучыню Газы

Віцэ-прэзэдэнт ЗША Камала Гарыс выклала мэты яе краіны па завяршэньні канфлікту паміж Ізраілем і ХАМАС. Палітык падкрэсьліла неабходнасьць узьяднаньня палестынскага насельніцтва Газы і Заходняга берагу ракі Ярдан пад адзіным кіраваньнем, піша Голас Амэрыкі.

Гарыс выступіла на кліматычным саміце COP28 у Дубаі пасьля просьбы Джо Байдэна заняць яго месца за сталом перамоваў, прысьвечаных вайне паміж Ізраілем і ХАМАС.

На перамовах з прэзыдэнтам Эгіпта Абдэлем Фатахам эль-Сісі Гарыс заявіла, што «Злучаныя Штаты ні пры якіх абставінах не дапусьцяць прымусовага перасяленьня палестынцаў з Газы або з Заходняга берага, аблогі Газы або перакройваньня яе межаў», гаворыцца ў заяве Белага дома.

Віцэ-прэзэдэнт ЗША таксама заявіла, што пасьля заканчэньня вайны намаганьні ў справе аднаўленьня павінны рабіцца «ў кантэксьце ясных палітычных пэрспэктыў палестынскага народу ў сэнсе стварэньня ўласнай дзяржавы на чале з адроджанай Палестынскай адміністрацыяй і пры значнай падтрымцы міжнароднай супольнасьці і краін рэгіёну».

«Віцэ-прэзыдэнт ясна дала зразумець, што ХАМАС ня можа кантраляваць Газу, гэта непрымальна для бясьпекі Ізраіля, дабрабыту палестынскага народу і рэгіянальнай бясьпекі», — гаворыцца ў паведамленьні Белага дому.

Палестынская адміністрацыя кіруе часткай Заходняга берага ракі Ярдан пры падтрымцы заходніх краін. ХАМАС перахапіў кантроль над Газай у партыі ФАТХ палестынскага прэзыдэнта Махмуда Абаса ў 2007 годзе і з таго часу кіруе анклявам.

Роля Гарыс у адміністрацыі становіцца ўсё больш прыкметнай напярэдадні прэзыдэнцкіх выбараў у ЗША, у якіх удзельнічае Джо Байдэн. Ёй даручана дапамагчы вырашыць шэраг сур’ёзных праблем, ад міграцыі да абортаў і выбарчых правоў.

Пытаньне аб тым, як рэальна кіраваць Газай у постканфліктны пэрыяд ставіць у тупік рэгіянальных лідэраў і экспэртаў па Блізкім Усходзе. Амэрыканскія чыноўнікі абмяркоўваюць магчымасьць падтрымкі Палестынскай аўтаноміі з тым, каб яна магла пашырыць сфэру свайго ўплыву і ўключыць у яе Газу, але ніякага цьвёрдага пляну пакуль узгоднена не было.

Некаторыя амэрыканскія чыноўнікі ў прыватным парадку выказваюць сумневы ў здольнасьці Палестынскай аўтаноміі кіраваць Газай пасьля вайны. Крытыкі абвінавачваюць аўтаномію ў карупцыі і ў неналежным кіраваньні, а апытаньні грамадзкай думкі паказваюць нізкі ўзровень даверу да яе сярод палестынскага народу.