Άρης – Ηρακλής 69-63

Όταν βρίσκεσαι στην κατάσταση που είναι ο Άρης δεν υπάρχει πολυτέλεια για… εύκολες σκέψεις. Κάθε ανάσα είναι πολύτιμη, κάθε βήμα είναι σημαντικό, κάθε νίκη μετράει το… βάρος της σε χρυσό. Ο «Αυτοκράτορας» παλεύει για την επιβίωσή του και δεν κοιτάζει τίποτα άλλο από το τελικό σκορ. Το 69-63 ήταν καλοδεχούμενο, γιατί πρόσθεσε ένα λιθαράκι στο οικοδόμημα της Α1, το οποίο τρίζει όσο ποτέ.

Οι παίκτες του Καμπερίδη μπήκαν κουβαλώντας φορτίο, κάτι που εκμεταλλεύτηκαν στο έπακρο οι αντίπαλοί τους, οι οποίοι έχουν φροντίσει να έχουν (για την ώρα, τουλάχιστον) το κεφάλι έξω από το νερό. Για αρκετό διάστημα πάγωναν το Αλεξάνδρειο, αλλά όσο περνούσε η ώρα, όσο έβρισκε ρυθμό ο Μποχωρίδης, όσο ανέβαζε στροφές ο Μόρις, όσο έβρισκε στόχο ο Μπράουν, όσο «γέμιζε τη ρακέτα» ο Ντραγκίσεβιτς, όσο ανέβαζε την αμυντική πίεση ο Φλιώνης, η κατάσταση άλλαζε κι η νίκη κατέληξε στους γηπεδούχους.

Ο Γιάννης Καστρίτης είδε τους παίκτες του να κάνουν πολλά καλά πράγματα στο πρώτο μισό, αλλά δεν είχαν διάρκεια κι αυτό αποκτά ενοχλητική (για τον Ηρακλή) επαναληπτικότητα. Ο Καββαδάς με 10 πόντους και 12 ριμπάουντ ήταν σημαντικός για την ομάδα του, ο Χάνλαν έδινε την ισορροπία από την περιφέρεια, ο Ντέιβις έκανε άλλο ένα καλό παιχνίδι, ο Σούλερ με τον Τέπιτς βοήθησαν, αλλά ο πάγκος του «γηραιού» θυμίζει καλοκαιρινή κατασκήνωση τον Φεβρουάριο. Υπερβολικά άδειος, ανήμπορος να παράσχει την παραμικρή βοήθεια.

Τα δεκάλεπτα: 9-18, 29-32, 51-41, 69-63.