Τα καλοκαίρια της μεγάλης χαράς
Το δηλώνω ορθά-κοφτά. Αντιπαθώ τη νοσταλγικότητα. Τη θεωρώ ένδειξη γήρατος. Όσοι εξιδανικεύουν τα "παλιά καλά χρόνια", υποκαθιστούν τη μνήμη με τη φαντασία. Εγκωμιάζουν, λόγου χάρη, την Ελλάδα των ασπρόμαυρων ταινιών, πως τότε κυριαρχούσε ισχυρίζονται η ανθρωπιά και η λεβεντιά και το φιλότιμο. Ξεχνούν ότι η χώρα αιμορραγούσε από τις πληγές του Εμφυλίου, ο κόσμος αγκομαχούσε για να επιβιώσει...