Ελληνοτουρκικές σχέσεις και NATO

1. ΝΑΤΟ. Είναι εύλογος ο προβληματισμός και η δυσφορία που δημιουργεί στην ελληνική κοινή γνώμη η στάση ουδετερότητας και παθητικού παρατηρητή ,την οποία συστηματικά και επισήμως ακολουθεί η Συμμαχία επί των σοβαρότατων ζητημάτων ασφαλείας που προκαλεί η Τουρκία με επιθετικές ενέργειες και απειλές στρεφόμενες κατά του εθνικού μας χώρου.

Διότι αποτελεί πρόδηλη αντίφαση ο Οργανισμός που έχει ως αποστολή την υπεράσπιση των μελών του από έξωθεν προσβολές, να απέχει από την αποστολή αυτή όταν ένα μέλος του γίνεται στόχος απειλών και επιθετικών παρενοχλήσεων από άλλο κράτος-μέλος.Πρόκειται δυστυχώς για διαχρονική συμπεριφορά που χρονολογείται από δεκαετιών και στηρίζεται στο επιχείρημα ότι το ΝΑΤΟ  δεν επιθυμεί και δεν πρέπει να αναμιγνύεται στις διαφορές μεταξύ των κρατών-μελών.

Μολονότι, ο Γεν.Γραμματέας του ΝΑΤΟ δεν διστάζει,σε αρκετές περιπτώσεις,να προβαίνει σε δηλώσεις εμμέσως δικαιολογητικές των τουρκικών κινήσεων.

Ο εν λόγω προβληματισμός δεν αποσκοπεί ασφαλώς στην ιδέα εξόδου από το ΝΑΤΟ, αλλά αποβλέπει στην πληρέστερη προστασία των νόμιμων ελληνικων δικαιωμάτων.Διότι η ένταξη στην Συμμαχία δεν επιφέρει ούτε υποχρέωση αγιοποίησής της ούτε ,βεβαίως,δέσμευση για αποφυγή κριτικής. Κριτήριό μας πρέπει να είναι  η καλύτερη δυνατή διασφάλιση των εθνικών μας συμφερόντων.Και συνεπώς είναι δικαιολογημένη,και μάλιστα αναγκαία,η αντίδρασή μας στην προαναφερόμενη νατοϊκη συμπεριφορά.

2. Ε/Τ ΣΧΕΣΕΙΣ.

Αναφορικά με την οξύτατη ένταση η οποία διέπει τις ε/τ σχέσεις σκόπιμες είναι οι ακόλουθες παρατηρήσεις:

- Η επικρατούσα οξύτητα είναι αποτέλεσμα της τουρκικής συμπεριφοράς η οποία είναι εμφανές ότι την επιδιώκει και την τροφοδοτεί μεθοδικά  με καθημερινές παραβιάσεις της ελληνικής κυριαρχίας,με σχεδιασμένες προκλήσεις και με μια επιθετική έως χλευαστική ρητορική από όλες τις βαθμίδες της τουρκικής ηγεσίας.

- Η επιθετικότητα αυτή αυτή βαίνει κλιμακούμενη και αναδύεται από το σύνολο του τουρκικού Τύπου και το σύνολο των εκπροσωπούμενων στην Βουλή πολιτικών δυνάμεων.

-Έχει δε,ήδη φθάσει σε κορυφαίο σημείο το οποίο ωθεί προς το συμπέρασμα ότι η τουρκική ηγεσία έχει αποφασίσει να διακινδυνεύσει ακόμη και στρατιωτική εμπλοκή είτε υπό μορφήν «ατυχήματος» είτε υπό μορφήν εσκεμμένης πολεμικής ενέργειας όταν κρίνει ότι συντρέχουν οι κατάλληλες συνθήκες και περιστάσεις.

-Η ορθή ερμηνεία της πολιτικής αυτής που έχει χαρακτήρα απροσχημάτιστα εχθρικό, αναθεωρητικό και επεκτατικό ,είναι ότι επιδιώκει την πραγμάτωση πάγιων και διαχρονικών στόχων επέκτασης της Τουρκίας,ιδίως στο Αιγαίο,στο πλαίσιο  της ανάδειξής της σε ηγεμονεύουσα νέο-οθωμανική δύναμη.

-Άλλες ερμηνείες ,όπως η εκλογική σκοπιμότητα,η συγκάλυψη της οικονομικής κρίσης ή η μεγαλομανία του Ερντογαν έχουν δευτερεύοντα βαθμό ακρίβειας. Η δε προσφάτως εμφανισθείσα ότι η αναφορά σε πολεμικές προθέσεις της Τουρκίας επάγεται τον κίνδυνο αυτοεκπληρούμενης προφητείας,φρονώ ότι είναι απορριπτέα ως αντίθετη με την πραγματικότητα και ως δημιουργούσα αυταπάτες και επιζήμιες ψευδαισθήσεις.

-Η Ελλάδα, ορθώς αποβλέποντας στην Ειρήνη, οφείλει να είναι έτοιμη για όλα τα ενδεχόμενα.

Πρέσβης ε.τ