Εκλογικές σημαίες
Ο καμβάς των επιχειρημάτων έχει απ΄ όλους φιλοτεχνηθεί – με δεδομένο ότι η κάλπη των ευρωεκλογών μπορεί να διαμορφώσει ένα σκηνικό μέσα στο οποίο το πολιτικό σύστημα είναι το πιθανότερο να πορευθεί για όλη τη διάρκεια της επόμενης τριετίας. Για την κυβέρνηση δεν υπάρχει μπροστά άλλη εκλογική δοκιμασία, συνεπώς μετά τις ευρωεκλογές ο ορίζοντας θα δείχνει ανοικτός. Και για την αντιπολίτευση δεν θα υπάρξει άλλη ευκαιρία για μια αναμέτρηση που θα έστελνε σήματα ανατροπής. Οι ευρωκάλπες μπορεί να οδηγήσουν σε μια μεγάλη δίνη εσωστρέφειας, ανεξάρτητα από τα πλασαρίσματα, εάν δεν συντηρούν προσδοκίες και δεν προσδίδουν δυναμική. Με αυτούς τους υπολογισμούς, το Μαξίμου ετοιμάζεται για τη σύγκρουση του Ιουνίου με τον νόμο για τον γάμο ομόφυλων ζευγαριών και τα μη κρατικά ΑΕΙ στη φαρέτρα, όπως και με τις θετικές οικονομικές προοπτικές για τη χώρα και την ενδυνάμωση της διεθνούς εικόνας της. Ο γάμος των ομόφυλων ζευγαριών παραπέμπει στην ενίσχυση των ατομικών δικαιωμάτων και στη θωράκιση των ελευθεριών, το νέο πλαίσιο για την τριτοβάθμια εκπαίδευση προσθέτει στη μεταρρυθμιστική εικόνα που θέλει να προβάλλει η κυβέρνηση. Για τις ευρωεκλογές, ο Κυριάκος Μητσοτάκης έχει ήδη βρει τις σημαίες του. Η αντιπολίτευση θα επιδιώξει να αντισταθεί με τις υποκλοπές και την ακρίβεια – οι πρώτες συντηρούν ένα ομιχλώδες τοπίο για το κράτος δικαίου και την κυβερνητική αυθαιρεσία, η δεύτερη υπονομεύει το αφήγημα του οικονομικού παραδείσου. Τα ίδια όπλα δεν λειτούργησαν στις διπλές εθνικές κάλπες του 2023 και η αντιπολίτευση δεν φαίνεται να βρίσκει νέο εξοπλισμό.
Αντιθέτως, η κυβέρνηση που ελέγχει και τη νομοθετική παραγωγή, μπορεί να ενισχύει συνεχώς το δικό της οπλοστάσιο. Μέχρι τις ευρωεκλογές μπορεί να εμφανίσει και το εθνικό απολυτήριο, ενώ είχε ήδη τραβήξει το χαρτί της επιστολικής ψήφου. Το ζήτημα που ανέκυψε με τις λίστες ομογενών της Αννας Μισέλ Ασημακοπούλου ήρθε να επιβεβαιώσει ότι, ενίοτε, οι σχεδιασμοί μπορεί να πέσουν σε λάκκο. Κι ακόμη περισσότερο ότι, τουλάχιστον στην παρούσα φάση, η κυβέρνηση κινδυνεύει όντως μόνον από τον εαυτό της. Αυτός είναι και ο μοναδικός λόγος που το Μαξίμου κρατά αποστάσεις ασφαλείας από την ευρωβουλευτή και ζήτησε εξηγήσεις από τη Νίκη Κεραμέως που βρίσκεται υπό πίεση. Δίπλα στη φθορά του χρόνου που επίσης λειτουργεί ως τροχοπέδη για κάθε κυβερνητική ομάδα που μακροημερεύει, συχνά πυκνά έρχονται να προστεθούν και μικρές ή μεγαλύτερες σκανδαλώδεις υποθέσεις. Και όπως έχει διαχρονικά αποδειχθεί, οι κυβερνήσεις – τεφάλ έχουν ημερομηνία λήξης. Υπάρχει πάντοτε ένα σημείο καμπής και μετά κάθε βάρος γίνεται ασήκωτο.
Η διαφορά με προγενέστερες περιόδους, όταν οι κυβερνήσεις θεωρούσαν ότι κινούνται μόνες στο γήπεδο, είναι ότι υπήρχε ξεκάθαρη εναλλακτική πρόταση. Οχι μόνον στο επίπεδο των πολιτικών προτάσεων, αλλά και στα πρόσωπα. Κι αυτό εντέλει είναι σε αυτή τη φάση το μεγαλύτερο πρόβλημα της αντιπολίτευσης. Τις προάλλες, όταν ο Μανώλης Χριστοδουλάκης, η Εφη Αχτσιόγλου και ο Διονύσης Τεμπονέρας αναζητούσαν στη σκηνή του θεάτρου «Αλφα» τον αντι-Μητσοτάκη, περισσότερο από την ανάγκη να ξεκινήσει μια συντονισμένη συζήτηση για μια προοδευτική συμπόρευση, αυτό το έλλειμμα αναδείκνυαν. Κι είναι σαφές ότι αυτό αντιλήφθηκε και ο Στέφανος Κασσελάκης, επιδιώκοντας να κλέψει την παράσταση με την αιφνιδιαστική παρουσία του στην αίθουσα.
Δημοσκοπικά διαφαίνεται ήδη ότι και στην κάλπη του Ιουνίου το πολιτικό ισοζύγιο που θα διαμορφωθεί θα εξαρτάται περισσότερο από τις απαντήσεις που θα δοθούν σε σχέση με εκείνον που μπορεί να λειτουργήσει ως αντίδοτο στον Πρωθυπουργό και λιγότερο από το σχέδιο που θα εφαρμοστεί από κάθε κόμμα στο πεδίο του αντιπολιτευτικού ανταγωνισμού. Η κυβέρνηση δεν αποκλείεται να βγει λαβωμένη, με ένα ποσοστό χαμηλότερο των προσδοκιών της που θα προκαλέσει προβλήματα διαχείρισης, αλλά η αντιπολίτευση να εξακολουθεί να μην προβάλει ως εναλλακτική επιλογή. Σε αυτή την περίπτωση σε όλο το αντιπολιτευτικό τόξο θα περιμένουν να δουν το μετεκλογικό ισοζύγιο που διαμορφώνεται στις Βρυξέλλες για να ανιχνεύσουν την επόμενη ημέρα για την Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν και τον Μητσοτάκη.