Χαλαρά

Περπατώντας και χωρίς να βρέξει τα πόδια της, η κυβέρνηση πέρασε τις δυσκολίες που η ίδια επέλεξε ή της προέκυψαν. Χαλαρά.

Τον γάμο των ομοφύλων, τους ποινικούς κώδικες, τους αγρότες, τα μη κρατικά Πανεπιστήμια, ακόμη και τους καβγάδες στην εξεταστική για τα Τέμπη.

Εντάξει, θα μου πείτε. Κυβέρνηση είναι, ισχυρή πλειοψηφία διαθέτει.

Σωστό. Αλλά είναι επίσης αλήθεια πως ποτέ άλλοτε δεν είχαμε τέτοια αντιπολίτευση.

Μια συλλογή τόσων καλαμπουρτζήδων στα κόμματα, τη Βουλή, τον Τύπο, τον ακαδημαϊκό χώρο, τις τηλεοράσεις θα πρέπει να αποτελεί πανευρωπαϊκή επίδοση, αν όχι παγκόσμια.

Καλαμπουρτζήδες και ερασιτέχνες.

Νόμισαν πέρυσι ότι θα κερδίσουν τις εκλογές με τα Predator και τα αμπρακατάμπρα και κατέληξαν τώρα να τσακώνονται για τα ραβασάκια της Αννας-Μισέλ.

Ευλόγως οι άλλοι τούς γλεντάνε.

Πείτε μου ποιος Θεός έβαλε τον Κουτσούμπα να μπλέξει με τους sugar daddies.

Τι ήθελε να κάνει ο Ανδρουλάκης και στριφογύρισε πεντέξι φορές πριν μπουρδουκλωθεί εντελώς με τα Πανεπιστήμια.

Πώς βρέθηκε ο Κασσελάκης από τα αστακοκάραβα στα τρακτέρ και μετά στο σαλέ.

Ακατανόητα πράγματα. Αλλά δεν είναι μόνο οι πολιτικοί, οι παράγοντες ή οι δημοσιογράφοι που ρετάρουν. Ακόμη κι οι εικόνες των κρανιοφόρων και των ροπαλοφόρων διαδηλωτών στα δελτία ειδήσεων λειτουργούν υπέρ της κυβέρνησης.

Αναρωτιέσαι αν οι άνθρωποι έχουν συνειδητοποιήσει ότι άλλαξαν οι καιροί.

Οτι αυτά που ξέραμε με τα «μεγαλειώδη συλλαλητήρια» είναι ξεθωριασμένες εικόνες παλαιάς εσοδείας.

Οτι η Ελλάδα του χθες με ό,τι κι αν περιέχει δεν μπορεί να γίνει η Ελλάδα του αύριο.

Κι ότι η αντιπαράθεση δεν πνίγεται από την κυβέρνηση. Πνίγεται από την εποχή. Τα «βροντερά Οχι» είναι σήμερα τόσο επίκαιρα όσο και το φοξ τροτ.

Αντί λοιπόν να κάνουν πολιτική στα ουσιώδη, αντί να διατυπώσουν συγκροτημένο αντίλογο έστω σε όσα προωθεί η κυβέρνηση, αντί να μιλήσουν για τον κόσμο του 21ου αιώνα, οι διάφορες εκδοχές της αντιπολίτευσης συναγωνίζονται σε μια ακατάσχετη αερολογία.

Για να πούμε την αλήθεια, η κοινοβουλευτική συζήτηση για τα «μη κρατικά» ήταν θλιβερή.

Κάποιοι ομιλητές σού έδιναν την εντύπωση πως δεν έχουν ιδέα από Πανεπιστήμια και πως ανακυκλώνουν απλώς τσιτάτα της νιότης τους.

Αλλοι κατέφυγαν στο χιλιοειπωμένο παραμύθι κάποιων υποτιθέμενων «συμφερόντων» που ασφαλώς δεν κατονομάζουν κι ουδείς καταλαβαίνει πώς εμπλέκονται σε μια «μη κερδοσκοπική» υπόθεση.

Μάλλον θα είναι τα πρώτα φιλάνθρωπα συμφέροντα που έχουμε γνωρίσει.

Αν λοιπόν η κυβέρνηση έκανε τελικά περίπατο δεν είναι επειδή η ίδια παρουσιάστηκε καλή.

Είναι επειδή αποδεικνύονται τόσο ανεπαρκείς οι άλλοι.