Δυσπιστία

Η τελευταία φορά που έπεσε στο τραπέζι των αντιπολιτευόμενων η ιδέα ενός συνασπισμού για την κατάθεση πρότασης δυσπιστίας στην κυβέρνηση ήταν μόλις στις 6 Μαρτίου. Η Νέα Αριστερά είχε καλέσει ΣΥΡΙΖΑ, ΠΑΣΟΚ, ΚΚΕ και Πλεύση Ελευθερίας να υπερασπιστούν με το κοινοβουλευτικό μπαζούκα το δημόσιο πανεπιστήμιο. Τότε κανείς δεν ανταποκρίθηκε θετικά. Οι πρώην σύντροφοι των νεοαριστερών, μάλιστα, δήλωναν ότι «θα έδινε πολιτικό πλεονέκτημα στον κ. Μητσοτάκη, ο οποίος ούτως ή άλλως θα εξασφάλιζε, αφού δεν θα καταψηφιζόταν η κυβέρνησή του, και ψήφο εμπιστοσύνης».

Τώρα, ωστόσο, οι συριζαίοι διατείνονται πως είναι «αυτονόητο» ότι θα στηρίξουν την ανδρουλακική κίνηση. Το ίδιο θα κάνουν και τα υπόλοιπα κόμματα – άλλα με το δικό τους σκεπτικό κι άλλα με το πασοκικό. Οπότε, εύλογα αναρωτιέται κανείς τι ενδέχεται να κερδίσουν και τι να χάσουν από την πρόταση μομφής κυβέρνηση και αντιπολίτευση. Η εύκολη απάντηση θέλει τον σχηματισμό ενός μετώπου να απομονώνει τη ΝΔ, προσφέροντας στους αντιπάλους της ευκαιρίες να καρπωθούν τη φθορά της. Για κάποιους κεντροαριστερούς αναδεικνύει και τον πρόεδρό τους επειδή απηύθυνε το κάλεσμα.

Μπαμπούλας

Οποιοι πιστεύουν αυτή την ανάλυση, βέβαια, παραβλέπουν ότι οι αγορεύσεις του μπορούν να επισκιαστούν από μερικά κασσελακικά βίντεο όπως οι θιασώτες της παραπάνω άποψης ξεχνούν πως εκείνα που χωρίζουν τα κόμματα της αντιπολίτευσης είναι εμφανώς περισσότερα απ’ όσα τα ενώνουν. Ο αντίλογος, πάλι, υποστηρίζει ότι έτσι δημιουργούνται ιδανικές συνθήκες συσπείρωσης της

ΝΔ. Της δίνεται το κοινοβουλευτικό βήμα σαν προεκλογικό μπαλκόνι απ’ όπου οι συμπολιτευόμενοι θα απαριθμούν τα έργα της κυβέρνησης αντί να μιλούν για τα Τέμπη.

Κι όχι μόνο. Χάρη στο είδος των αντιπολιτευτικών κορώνων που ήδη ακούγονται τόσο απ’ τη Χαριλάου Τρικούπη όσο κι από τη Θήβα, οι κυβερνώντες βρήκαν το υλικό που χρειάζονταν προκειμένου να εμπλουτίσουν το αφήγημα με το οποίο είχαν αποφασίσει να πάνε μέχρι τον Ιούνιο. Βρήκαν τον μπαμπούλα που είχαν ανάγκη ώστε να φαίνεται πειστική η επιχειρηματολογία τους περί απειλών για την πολιτική σταθερότητα. Το αίτημα για εθνικές κάλπες παρουσία διεθνών παρατηρητών, π.χ., θυμίζει στους ψηφοφόρους τα χρόνια που κυριαρχούσε ο αντισυστημικός θυμός. Οι νεοδημοκράτες αρκεί πλέον να χρησιμοποιήσουν τη σύγκριση που τους εξασφάλισε εκλογικές νίκες από το 2019 ως το 2023, δηλαδή.