Η Ρωσία και το ’21
Η Μόσχα έζησε προχθές μία φρικτή τραγωδία που κάθε πολιτισμένος άνθρωπος οφείλει να καταδικάσει με όλη τη δύναμη της φωνής του, εντελώς ανεξάρτητα από τις πεποιθήσεις του για τη ρωσική πολιτική. Η ρωσική πρωτεύουσα γέμισε αθώα θύματα μιας τρομοκρατικής κτηνωδίας που είναι μέγας κοινός εχθρός όλων. Είναι αδιανόητο να δει κανείς αυτούς τους άτυχους νεκρούς με άλλα μέτρα και σταθμά από κάθε άλλο θύμα. Και φυσικά αυτό ισχύει για όλους, περιλαμβανομένης της ρωσικής κυβέρνησης που ελπίζει κανείς ότι θα αποφύγει τελικά τον πειρασμό να τους χρησιμοποιήσει ως άλλοθι για κλιμάκωση στην Ουκρανία.
Τούτων λεχθέντων δεν μπορεί παρά να σημειώσει κανείς ότι μέσα σε αυτό το κλίμα, η Μόσχα υπενθύμισε προχθές την ατσάλινη παγερότητα με την οποία πάντοτε πολιτεύεται. Και το έκανε με τρόπο που ξεπέρασε για μία ακόμα φορά τα όρια εναντίον της Ελλάδας, με δήλωση της γνωστής και μη εξαιρετέας εκπροσώπου Ζαχάροβα. Η οποία προέβη σε μία ιταμή δήλωση για την 25η Μαρτίου, το κύριο χαρακτηριστικό της οποίας ήταν η γνωστή σωρεία «ιστορικών» ψευδών με τα οποία βομβαρδίζεται ακατάπαυστα εδώ και αιώνες ο ελληνισμός από τους Ρώσους, επιχειρώντας συστηματικά να κάνουν στις συνειδήσεις τους το άσπρο μαύρο. Και, για να πει κανείς την αλήθεια, κάτι που εν πολλοίς είχαν δυστυχώς καταφέρει. Αυτός είναι και ο λόγος που καθιστά επιτακτική την ανάγκη απάντησης όταν τέτοιου είδους απόπειρες ολοκληρωτικής αντιστροφής της ιστορικής πραγματικότητας προβάλλονται, ακόμα και σήμερα, ως δήθεν γεγονότα για προπαγάνδα και διείσδυση.
Είπε λοιπόν μεταξύ άλλων η Ζαχάροβα προκειμένου να δικαιολογήσει την απουσία ρωσικών αντιπροσωπειών από τους ελληνικούς εθνικούς εορτασμούς ότι «Είναι αξιολύπητο ότι αντί να στείλουμε ευχές για την εθνική εορτή, όπως άρμοζε κάποτε, είμαστε αναγκασμένοι, τούτη την ημέρα, να υπενθυμίζουμε στην Αθήνα τα στοιχειώδη μαθήματα Ιστορίας. Στις 25 Μαρτίου εορτάζεται η Ημέρα της Ανεξαρτησίας της Ελλάδας. Οπως είναι γνωστό, η Ρωσική Αυτοκρατορία, η Ρωσία, έπαιξε τον κομβικό ρόλο συνεισφέροντας ουσιαστικά στην επιτυχή έκβαση του εθνικού απελευθερωτικού αγώνα των Ελλήνων για την ανεξαρτησία τους. Ανάμεσα στους ιθύνοντες ανώτατου επιπέδου του Ελληνικού Κράτους στην αυγή της εγκαθίδρυσής του υπήρχαν πολλοί από αυτούς που προηγουμένως για μεγάλο χρονικό διάστημα υπηρετούσαν αφοσιωμένα, πιστά και τίμια την πατρίδα μας. Διά του λόγου το αληθές πρέπει να σημειωθεί, ότι κατά τη μακροχρόνια ιστορική πορεία αυτά τα στοιχεία δεν αμφισβητούσε κανείς στην Αθήνα. Εκεί αναγνώριζαν την καθοριστική συμβολή των ρωσικών όπλων και της διπλωματίας στη νίκη της Ελληνικής Επανάστασης του 1821, σέβονταν τη μνήμη των ρώσων φιλελλήνων, μεριμνούσαν με φροντίδα τις κοινές σελίδες του ένδοξου παρελθόντος των δύο χωρών».
Τι δεν είπε η ρωσίδα εκπρόσωπος; Ας πάρει εκείνη τώρα ένα μάθημα αληθινής Ιστορίας, αν και είναι βέβαιο ότι δεν χρειάζεται, τα γνωρίζει άριστα: Δεν είπε ότι η Ρωσία πρόδωσε όχι μία, αλλά τρεις φορές τον ήρωα αρχηγό της Επανάστασης Πρίγκιπα Στρατηγό Αλέξανδρο Υψηλάντη. Τον πρόδωσε όταν τον απέταξε αμέσως μετά την κήρυξη της Επανάστασης στο Ιάσιο. Τον πρόδωσε, ακόμα χειρότερα, όταν ο Τσάρος έδωσε αμέσως άδεια σε πυκνά μακράν υπέρτερα στρατεύματα, με δυνάμεις ιππικού των Οθωμανών να μπουν σε εδάφη του για να συντρίψουν τον ηρωικό Ιερό Λόχο, το πρώτο ελληνικό στρατιωτικό σώμα, φτιαγμένο σπουδαστές στις Ηγεμονίες. Και τον πρόδωσε ξανά, μέχρι θανάτου, όταν η αστυνομία του ενημέρωσε εκείνη του Μέτερνιχ για τη μυστική κάθοδό του στην Ελλάδα.
Ετσι, ο αρχηγός της Επανάστασης κατέληξε να τελειώσει τη ζωή του σε αυστριακή φυλακή. Αυτή ήταν η… βοήθεια της Ρωσίας που έκανε τα πάντα για να ηττηθεί αμέσως η Επανάσταση. Οχι για να πετύχει. Οπότε, ας σκέφτεται πριν μιλήσει η Ζαχάροβα. Η προδοσία της Αγίας Πετρούπολης είναι γνωστή. Και είναι αρκετές ακόμα: λ.χ., φρικτά φέρθηκε και στον Καποδίστρια, ενώ στο Ναβαρίνο σύρθηκε από τους Αγγλους. Καλύτερα λοιπόν, ας σιωπά.