Υποχρεωμένοι να συνυπάρξουν

Και έγινε, και καλά πήγε, και θα επαναληφθεί όποτε το απαιτήσουν οι περιστάσεις, η συνάντηση του προέδρου Κυριάκου με τον πρόεδρο Νίκο. Ισχύει φυσικά το «κάλλιο αργά παρά ποτέ», ωστόσο όπως φάνηκε από την πρώτη στιγμή, όλα απέπνεαν ωριμότητα, υπευθυνότητα και κυρίως, σοβαρότητα. Διάχυτη ήταν η εντύπωση ότι εδώ τα πράγματα δεν προσφέρονται για επικοινωνιακά παιχνίδια. Δεν είναι πλάκα, ως εκ τούτου οι δύο πλέον κυρίαρχοι του πολιτικού παιχνιδιού είναι εκ των πραγμάτων υποχρεωμένοι να συνυπάρξουν. Δεν έχει νόημα να αναφέρει κανείς τα συν και τα πλην της συνάντησης. Σημασία έχει ότι αυτή πραγματοποιήθηκε, έγινε σε συναινετικό κλίμα, και αφήνει πίσω της μια μακρά περίοδο καχυποψίας, αμφισβητήσεων, μεθοδεύσεων και ενός άκομψου blame game αναφορικά με τις υποκλοπές.

Για το θέμα αυτό που στιγμάτισε τη σχέση των δύο ανδρών, η γραμμή του προέδρου Νίκου, πριν περάσει το κατώφλι του Πολιτικού Γραφείου του Πρωθυπουργού στη Βουλή, ήταν ότι δεν θα δεχθεί ενημέρωση στο αφτί, γιατί τον παρακολουθούσε η ΕΥΠ και το Predator. Αν κατάλαβα σωστά, από τα συμφραζόμενα των ανακοινώσεων, αυτή η προσπάθεια έγινε από μέρους του προέδρου Κυριάκου, «προκειμένου να κλείσει το θέμα», ωστόσο ο πρόεδρος Νίκος επέμεινε ότι οφείλει η ΕΥΠ να εφαρμόσει την απόφαση του Συμβουλίου της Επικρατείας με την οποία εντέλλεται η ΕΥΠ να ενημερώσει εγγράφως τον κ. Ανδρουλάκη.

Το δημογραφικό ενώνει

Για το δημογραφικό και την αντιμετώπισή του, για το οποίο σας έλεγα και χθες, η συμφωνία ήταν πλήρης. Ακόμη και στη συγκρότηση της Εθνικής Επιτροπής με τη συμμετοχή εκπροσώπων όλων των κομμάτων, της αυτοδιοίκησης και βεβαίως των συναρμόδιων φορέων της πολιτείας. Ως εθνικό, αναγνώρισαν το πρόβλημα και οι δύο, κι αυτό που μπορεί να δούμε, είναι κανένα σποτ στο Διαδίκτυο με τους δύο να καλούν τα νέα ζευγάρια να κάνουν παιδιά, με σύνθημα το… «αγαπήστε, γιατί χανόμαστε».

Εντάξει, εσείς οι πονηροί, το πιάσατε το νόημα, αλλά κι ο δημοσιογράφος, τι να κάνει, προσπάθησε να το προσεγγίσει όσο πιο αθώα μπορούσε.

Σε κάθε περίπτωση, να τη χαιρετίσουμε αυτή τη συναίνεση Πρωθυπουργού – αρχηγού της αντιπολίτευσης, διότι καταδεικνύει, αν μη τι άλλο, πως έχουν κατανοήσει ότι το δημογραφικό είναι πλέον σε οριακό σημείο, και απαιτούνται άμεσες δράσεις από πλευράς πολιτείας και του συνόλου του πολιτικού κόσμου. Μαζί με μέτρα, σοβαρά μέτρα…

Αναλλοίωτος στο παραμύθι

Στο μεταξύ στις άλλες γειτονιές του πολιτικού μας συστήματος, ο κόσμος σχολιάζει τις απόψεις ενός απόμαχου της πολιτικής, του βετεράνου προέδρου Αλέξη. Φιλοξενήθηκε στο επιτυχές, από κάθε άποψη, forum του «Οικονομικού Ταχυδρόμου», κι ο τύπος, μας έδειξε ότι παραμένει αναλλοίωτος στον χρόνο. Οχι οπτικά, διότι είναι φανερό πια ότι πενηντάρισε, άλλο εννοώ. Εχει μείνει αναλλοίωτος στο παραμύθι. Στο «αγάπες μου, δεν είναι αυτό που νομίζετε». Παράδειγμα κεφαλαιώδες: η… διάσημη κωλοτούμπα στο δημοψήφισμα του 2015, την ώρα που κάτι κακόμοιροι που τον είχαν πιστέψει, χόρευαν αμέριμνοι συρτό καλαματιανό στο Σύνταγμα, δεν ήταν κωλοτούμπα. Οοοοχι. Ηταν το plan b που είχε καταστρώσει η… αλεπού, για να φέρει βόλτα την τρόικα και τους ευρωπαίους συμμάχους!!!

Τώρα βέβαια, το σχέδιο δεν πήγε και τόσο καλά – μας κόστισε ένα τρίτο και χειρότερο μνημόνιο, αξίας 100 δισ., αλλά δεν θα το κάνουμε θέμα αυτή τη στιγμή. Διότι και επ’ αυτού, την είχε την απάντηση, ο δικός μας: το μνημόνιο, είπε, που υπέγραψε, μας έβγαλε από τα μνημόνια!!!

Υπάρχει ο τύπος; Οχι, δεν υπάρχει. Αμετανόητος. Το ‘χει σε κακό να πει μία έστω (1!) αλήθεια, μια φορά. Ψέμα στο ψέμα, συστηματικά.

Ο ύπνος των τραπεζιτών

Και κάτι ιδιαίτερο από όσα είπε στο ίδιο forum ο απόμαχος πρόεδρος Αλέξης. Αναφερόμενος στην πρόταση του ΠΑΣΟΚ για τη φορολόγηση με 5% των κερδών των τραπεζών, σχολίασε «δεν ξέρω αν πρέπει να πω “κάλλιο αργά παρά ποτέ ή too little too late”». Το οποίο συμπλήρωσε με τη φράση: «Δεν νομίζω ότι δεν θα κοιμηθούν οι τραπεζίτες των τεσσάρων συστημικών τραπεζών».

Ερώτηση: εκείνος ως πρωθυπουργός, έκανε κάτι για να… αναστατώσει τον ύπνο των τραπεζιτών; Κι αφού θεωρεί ότι η πρόταση δεν λύνει το πρόβλημα, γιατί δεν έκανε κάτι εκείνος για να το επιλύσει;

Αμετανόητος. Το ανέφερα και προηγουμένως. Νομίζει ότι απευθύνεται σε ακροατήριο λωτοφάγων ή λοβοτομημένων, που δεν θυμούνται τίποτε, απ’ όσα έπραξε, και όσα παρέλειψε…

Οι (άγνωστοι) σύντροφοι του Σαμαρά

Διαβάζω εδώ και ημέρες, επί καθημερινής βάσεως, ότι αποχωρεί από τη Νέα Δημοκρατία το τάδε στέλεχος διότι διαφωνεί με τη διαγραφή του προέδρου Αντώνη (Σαμαρά). Ψάχνω να εντοπίσω κάποιο ηχηρό όνομα μεταξύ των αποχωρούντων, οι οποίοι αυτοδιαγράφονται από το κόμμα τους, διότι δεν το αντέχουν αυτό που έγινε, αλλά επί ματαίω. Δεν μου λέει τίποτε, κανένα όνομα. Ψάχνω επίσης, διότι πέφτω θύμα και των τίτλων στα διάφορα sites και τις εφημερίδες, που δημοσιεύουν κάθε φορά ολόκληρη τη συγκλονιστική επιστολή του αποχωρούντος. Διαπιστώνω ότι αυτοί οι παγκοσμίως άγνωστοι σύντροφοι, και συντρόφισσες Σαμαρά, απολαμβάνουν μεν υψηλή επικοινωνιακή αποδοχή, αλλά πέραν αυτού ουδέν. Με την έννοια ότι δεν συγκινούν και κανέναν τα όσα καταμαρτυρούν σήμερα στο κόμμα τους, καθότι τα ανακάλυψαν εντελώς όψιμα, άμα τη διαγραφή του προέδρου Αντώνη.

Η δυσανάλογα λοιπόν, μεγάλη επικοινωνιακή, προβολή που απολαμβάνουν αυτές οι επιστολές, διευρύνει και το χάσμα με την πραγματικότητα. Που θέλει, αυτές ή παρόμοιες επιστολές, σε κανονικές συνθήκες να έχουν την τύχη – το πάλαι – ενός μονόστηλου καταχωνιασμένου δίπλα στα εφημερεύοντα φαρμακεία.

Μια ερώτηση έχω μόνο, και αυτή απευθύνεται αποκλειστικά στον πρόεδρο Αντώνη: νομίζει ότι αυτά του κάνουν καλό; Αν στις προθέσεις του είναι να κάνει «ζημιά» στον Κυριάκο, αποχωρήσεις όπως οι συγκεκριμένες το μόνο που καταφέρνουν είναι να αποδείξουν ότι συγκινούν ελάχιστους οι απόψεις του. Το θέλει; Το αφήνει να συνεχιστεί. Δεν το θέλει; Το κόβει με το μαχαίρι…

Ο Αρης σε νέες περιπέτειες

Λαμβάνω χθες e-mail από άγνωστό μου, κύριο. Mail το οποίο έρχεται κανονικά στο mailbox μου, όχι στα spam, το ανοίγω, και ιδού τι διαβάζω:

«Με ιδιαίτερη χαρά και ενθουσιασμό, σας ανακοινώνουμε την έναρξη της συνεργασίας του γραφείου του Αρη Σπηλιωτόπουλου και της AWGMeta με το The Livingston Group, μία από τις πλέον αναγνωρισμένες εταιρείες lobbying και στρατηγικής υποστήριξης διεθνώς, με έδρα την Ουάσιγκτον, DC.

Η συγκεκριμένη συνεργασία αποτελεί μία εξαιρετική ευκαιρία για περαιτέρω ανάπτυξη και ενίσχυση της διεθνούς παρουσίας μας, αξιοποιώντας την πολυετή εμπειρία του Αρη Σπηλιωτόπουλου στους τομείς της πολιτικής, της επικοινωνίας, της ψυχολογίας και των διεθνών σχέσεων. Με την ακαδημαϊκή του κατάρτιση και την αναγνωρισμένη του θητεία σε καίριες θέσεις της ελληνικής πολιτικής σκηνής, ο κ. Σπηλιωτόπουλος φέρνει μία νέα δυναμική στην κοινή μας πορεία με το The Livingston Group»!!!

Αφού συνέρχομαι κάπως, πιάνω τον εαυτό μου να μη γνωρίζει τα βασικά: έχει ο Αρούλης γραφείο; Κι αυτό το γραφείο είναι διεθνούς εμβέλειας; Επίσης, υπάρχει διεθνές ενδιαφέρον για την πολυετή εμπειρία του Αρούλη στην πολιτική, την επικοινωνία, την ψυχολογία (!..) και τις διεθνείς σχέσεις; Κι αφού υπάρχει αυτό το ενδιαφέρον, αυτός γιατί χάνει τον χρόνο του με τον Κασσελάκη; Τι κακό τον έχει βρει;