Պարադոքս է, որ համավարակի պայմաններում իշխանության գլխավոր մտահոգությունը արտակարգ դրության ընձեռած հնարավորությունները սեփական քաղաքական անվտանգությանը ծառայեցնելն է․ Վլադիմիր Մարտիրոսյան
«Մեկ Հայաստան» կուսակցության համահիմնադիր Վլադիմիր Մարտիրոսյանը ֆեյսբուքյան իր էջում գրառում է կատարել, որում մասնավորապես նշել է, որ Հայաստանի քաղաքական ասպարեզում ստեղծվել է մի իրավիճակ, որը շախմատում կոչվում է «ցուգցվանգ»: Գրառումը՝ ստորև․
«Հեղափոխականները սկզբից ասում էին, որ «դմփ դմփ հուու՜» արել է յուրաքանչյուրը, իսկ հիմա ասում են, որ հենց այդ նույն յուրաքանչյուրը ուզում է «դնել դմփցնել»: «Դմփ-դմփ հուից» մինչև «դնել դմփցնելը» մեկ քայլ է և այդ մեկ քայլի զոհը մի ողջ երկիր է իր հավաքական շահով և գերակայություններով , իսկ շահառուն այս ամենը չընկալող և «դմփցնելուց հրաժարվողը», իսկ իրականում այդ հանգամանքը նույնիսկ ապրիորի չհերքողը:
1.Պարադոքս է, երբ արտակարգ դրության պայմաններում իշխանությունները ձեռնարկում են այնպիսի քայլեր, որոնց հետին նպատակն անգամ ամենաթույլ երևակայություն ունեցողների մոտ լուրջ կասկածների տեղիք է տալիս:
Սա անվանենք ստիպված փախուստ համավարակի՞ց, թե՞ ՍԴ հանրաքվեից:
Պարադոքս է, երբ իշխանությունը կարևորում է ոչ թե դիմակ կրելը, այլ այն գնելը: Ու այսքանից հետո ինչքան էլ չցանկանաս, այնուամենայնիվ, թեկուզև ենթագիտակցորեն, չես կարողանում չտեսնել դիմակի արտադրությամբ ու իրացմամբ զբաղվողների ու իշխանությունների բիզնես շահերի համընկնումը:
Սա անվանենք «հավատում եք հավատացեք», թե՞ «մեզ չի հետաքրքրում թե ինչին կհավատաք»:
Պարադոքս է, երբ իշխանությունները համավարակի տարածման դեմ պայքարի շրջանակներում անձի տեղորոշման համակարգ են ներդրում, սակայն արդյունքում բնակչության վարակման տեմպերն ու ծավալները գնալով աճում են:
Սա անվանենք «սեփական որոշումների անհրաժեշտության սնանկ հիմնավորում», թե ինչ՞: Վերջապես հարցնելու ենք չէ՞ տեղորոշման միջոցով ինչպիսի՞ կանխարգելիչ արդյունքներ ունեք:
Պարադոքս է, որ համավարակի պայմաններում իշխանությունների գլխավոր մտահոգությունը ոչ թե դրա դեմ պայքարի արդյունավետ գործիքների կիրառումն է, այլ դրա անվան տակ արտակարգ դրության ընձեռած բոլոր հնարավորությունները սեփական խնդիրների լուծմանը և քաղաքական անվտանգությանը ծառայեցնելը:
Պարադոքս է, երբ շուրջ երեք ամիս եկամուտներից զրկված հպարտ քաղաքացուն իշխանությունը պարտադրում է իր իրական արժեքից մի քանի անգամ բարձր գնով ձեռք բերել դիմակ և սպառնում չենթարկվողների նկատմամբ կիրառել տուգանքներ` ֆինանսական ամբողջ բեռը թողնելով նույն հպարտ քաղաքացու ուսերին:Պարադոքս է, որ իշխանությունների կողմից դիմակ կրելու պարտադիր պահանջի սահմանումը համընկավ երկրում դիմակի արտադրություն սկսելու հետ` առաջացնելով լուրջ անորոշություն տվյալ պահանջի պատճառի և հետևանքի առումով:
Պարադոքս է, երբ այդ գաղափարի հեղինակը ոչ հեռու անցյալում քաղաքացին տուգանքի մատերիալ չէ հայտարարողն է: Սա՛ ինչպե՞ս անվանենք «այլևս քաղաքացին գերագույն արժեք չէ՞»:
Պարադոքս է, երբ դա անում է մի իշխանություն, որը դեռևս որոշ ժամանակ առաջ հայտարարում էր համավարակից պաշտպանվելու գործում դիմակի անօգուտ լինելու մասին: Համավարակը կավարտվի, բայց դուք այդպես էլ չեք կողմնորոշվի դիմակ կրե՞ն, թե՞ չկրեն:
Պարադոքս է, որ պատեհ ու անպատեհ առիթներով մեր հարևանների հետ համեմատվող ու աննախադեպ հեղափոխական արդյունքներ արձանագրող իշխանությունը չի ցանկանում իր համար շատ սիրելի քաղաքացիներին բացատրել, թե որն է համավարակային պայմաններում նման խայտառակ ու վտանգավոր ցուցանիշներ գրանցելու պատճառը: Համեմատությունը համավարակի կառավարելիության առումով Վրաստանի հետ այլևս լրջագույն ցուցիչ է մեզ համար և վտանգ իշխանությունների համար:
Պարադոքս է, որ անգամ նման բարդ ու անորոշ իրավիճակում իշխանությունը խորշում է թեկուզև իր համար դառը ճշմարտություններ հնչեցնելուց և անհրաժեշտ հետևություններ անելուց: Պարադոքս է, երբ այս ամենը տեղի է ունենում երկրի համար նման ճակատագրական պայմաններում:
Պարադոքս է, որ ստեղծված բարդ պայմաններում համերաշխության ու միասնականության կոչ հնչեցնելու և այդ ուղղությամբ քայլեր նախաձեռնելու փոխարեն իշխանությունը հպարտ քաղաքացիներին սպառնում է նախկինների վերադարձով` իրեն հռչակելով որպես միակ, անփոխարինելի և ի վերուստ տրված այլընտրանք: Անվանենք սա «Քաղաքական մեսսիականություն ամբոխի համար»:
Պարադոքս է, որ երկիրը ստեղծված վիճակից դուրս բերելու քայլեր ձեռնարկելու փոխարեն իշխանությունը զբաղված է «ժողովուրդ ջանին» հերթական անգամ մանիպուլացնելով և ստերով ու կեղծիքներով կերակրելով, իսկ կերակուրը այլևս անհամ է անհոտ և կասկածելի բաղադրությամբ:
Պարադոքս է, որ թվարկված բոլոր պարադոքսներն ավելի շատ փաստեր են, քան իշխանության կողմից թմբկահարվող 100 փաստերը միասին վերցրած:
Հայաստանի քաղաքական ասպարեզում ստեղծվել է մի իրավիճակ, որը շախմատում կոչվում է «ցուգցվանգ»: Ծագումով շախմատային այս տերմինը` «ստիպված քայլ կատարել», որն այսօր օգտագործվում է խաղի տեսության մեջ, նշանակում է, որ խաղացողի ցանկացած քայլ հանգեցնում է նրա դիրքի և կարգավիճակի վատթարացման»: