«Առաջնահերթությունները դեկլարատիվ մատնանշելուց բացի տեսանելի չէ, թե ինչ մարտավարություն ենք ընտրել սկզբունքային հարցերի լուծման համար». Արման Աբովյանն՝ ազգային անվտանգության նոր ռազմավարության մասին
Հազար ներողություն եմ խնդրում, իսկ մենք ունե՞նք մեր արտաքին քաղաքականության գլոբալ ռազմավարությունը։ Այս մասին ֆեյսբուքյան իր էջում գրել է ԱԺ «Բարգավաճ Հայաստան» խմբակցության քարտուղար Արման Աբովյանն՝ անդրադառնալով հուլիսի 10-ին Ազգային անվտանգության խորհրդի կողմից ընդունված ազգային անվտանգության նոր ռազմավարությանը:
«Ո՛չ, խոսքը չի գնում հայտարարությունների կամ առաջնահերթությունների մասին, այդ հարցի շուրջ մենք անպայման ուրիշ անգամ կխոսենք, խոսքը մեր արտաքին ռազմավարության մասին է, ավելի ճիշտ՝ միջնաժամկետ և երկարաժամկետ քայլերի ռազմավարության մասին։
Իշխանությունը հրապարակում է Ազգային անվտանգության կոնցեպտուալ դրույթներ (իմիջիայլոց, ազգային անվտանգության տեսլականը, որը օրեր առաջ հրապարակվել է, ևս միասին կփորձենք ավելի մանրակրկիտ «բացել»), կոնցեպտի դրույթների կեսից ավելին, այս կամ այլ առումով առնչվում է արտաքին քաղաքականությանը, սակայն բացի առաջնահերթությունների դեկլարատիվ մատնանշելուց տեսանելի չէ, թե ի վերջո ի՞նչ մարտավարություն է ընտել Հասայաստանի Հանրապետությունը իր սկզբունքային հարցերի լուծման համար, գոնե՝ տարածաշրջանային մակարդակով։
Նախ մատնանշեմ, որ գլոբալ առումով արտաքին քաղաքականության ռազմավարությունը պետք է միտված լինի առաջին հերթին ազգային շահերի և ազգային անվտանգության հարցերի լուծմանը և, հաշվի առնելով մեր երկրի առջև առաջացած խնդիրների ծավալը, պետք է փոխկապակցված լինի ամբողջ ներքին կառավարման համակարգի հետ, և հարցերի լուծումը չի կարող լինել միայն ԱԳՆ-ի տիրութում:
Հաշվի առնելով այս ամենը՝ հարց՝ արդյո՞ք ունենք մենք մեխանիզմներ, որոնք թույլ կտան բոլոր պետական կառավարման օղակներին գործել զուգահեռ, թե՞ մեր հիմնական տեսլականը կառուցվում է քաոտիկ, այսրոպեական խնդիրներին արձագանքելու տրամաբանության մեջ։
Ասեմ ավելին. մեր ոչ բարով հարևանները՝ Թուրքիան և Ադրբեջանը, իրենց պանթուրանական քաղաքականության իրագործման մեջ գործում են շատ սինխրոն, և ակնհայտ է, որ իրենց գործողությունների տեսլականը հաշվարկված է դեպի ապագա տասնամյակ տարիներ։
Իսկ մենք ունե՞նք մեր գործողություների տարամաբանությունը, որ, օրինակ, թույլ չտանք պանթուրանական նախագծի իրագործմանը, գոնե՝ մեր մասով, թե՞ ստիպված ենք լինելու կրկին իրավիճակային արձագանքել տարատեսակ խնդիրներին, որոնք այդ պետությունները մեր առջև մշտապես առաջացնելու են։
Ցավոք, ես չեմ տեսնում հասկանալի և հստակ տրամաբանություն արտաքին ճակատում իշխանություների կատարած գործողություների մեջ , որոնք, օրինակ, պետք է միտված լինեն թուրք֊ադրբեջանական տանդեմի գործողություները տարածաշրջանային մակարդակով կանխելուն։
Դրա հետ մեկտեղ, մենք ունե՞նք հարաբերությունների ընդլայնման ռազմավարական տեսլական, արդեն մեր բարեկամ հարևաների՝ Վրաստանի և Իրանի հետ...
Խոսքը «կենացների մակարդակի» հայտարարությունների մասին չէ, այլ հստակ և հասկանալի ստրատեգիկ քայլերի իրականացման մասին։
Դե, գլոբալ խաղացողների մասին էլ չեմ խոսում...
Մի խոսքով, ցավոք սրտի ավանդաբար հարցերը շատ-շատ են իսկ պատասխաններ իշխանության կողմրց կրկին գրեթե չկան»: