ირაკლი კაკაბაძე: ჩემი სოლიდარობა თამარა მაყაშვილს. და აი, ჩემი მოსაზრება და არგუმენტები

1. თამარა მაყაშვილის გაჟღერებულ განცხადებაში არ არის არანაირი არც რასიული, არც ეთნიკური, არც რელიგიური და არც სხვა იდენტობის შეურაცხმყოფელი ეპითეტი. აქ უბრალოდ იყო ხუმრობა გემოვნების საკითხზე. ცნობილია რომ საქართველოს სხვადასხვა კუთხეებში სხვადასხვა გემოვნებიანი ტანსაცმელია და შესაძლოა იმერლებს კახელების არ მოეწონოთ ან მეგრელებს გურულების და ამაზე იხუმრონ კიდეც – მაგრამ ეს არამც და არამც არ ნიშანსვ არანაირად დისკრიმინაციას.

You sent

2. თამარა მაყაშვილის განცხადება არის პირადი ცხოვრების დომეინიდან, როდესაც ის იხსენებს მისი შვილიშვილის ამბავს იუმორისტულ და თბილ კონტექსტში – და იუმორის მახვილი ძირითადად საკუთარ თავზე აქვს მიმართული – და სწორედ ამიტომაც ეს არ შეიცავს არანაირ დისკრიმინაციულ განცხადებას არავის მიმართ. იუმორის საგანი შეიძლება იყოს ნებისმიერი ადამიანი – თუკი ეს განცხადება არ კეთდება სხვა ადამიანების რანგით დაქვეითებისა და დამცირების მიზნით. აგრეთვე, პირადი დომეინის განცხადებების პოლიტიზირება და ამისთვის ‘სახალხო’ ხასიათის მინიჭება არის სრულიად მიუღებელი საქციელი ამათუიმ პოლიტიკური თუ ინტერესთა ჯგუფის მხრიდან.

You sent

3. ეგრეთწოდებული ‘პოლიტკორექტული დისკურსი’ თავის თავში მოიცავს ძალიან დიდ სიყალბეს და დისკრიმინაციასაც – რადგან მის ქვეშ იმალება ნამდვილად ათასობით და მილიონობით ნამდვილად ჩაგრული ადამიანის – პირველ რიგში ქალების – დისკრიმინაცია და მათთვის სასუნთქი ჟანგბადის წართმევას. ეგრეთწოდებულ ყალბ ‘პოლიტკორექტულ’ დისკურსს სჯობია რომ სახელმწიფომ და ჩვენმა საზოგადოებამ იფიქროს ‘პოზიტიური ქმედების პროგრამაზე’, სადაც ქვეყანაში რეალურად გამოუცხადდება ბრძოლა სიღატაკეს, დისკრიმინაციას, უმუშევრობას, ჩაგვრას და ადამიანების ‘მოხმარებას’ ნივთის მაგვარად. ამისათვის შესაძლებელია კონკრეტული ნაბიჯების გადადგმა – ‘პოლიტკორექტულობისთვის’ ადამიანების შეწირვა და ამის სახელით მათი განადგურება მხოლოდ რეპრესიული მანქანის ერთ-ერთი შემადგენელი ნაწილია და ამაში არაფერი კარგი არ არის.

You sent

4. თამარა მაყაშვილს ბოდიში აქვს მოხდილი იმ აუდიტორიისათვის, ვინც მისი პირადი ცხოვრების ამსახველი ამბის მონაყოლი შეურაცხყოფად მიიღო და ეს სავსებით საკმარისია იმისათვის რომ ეს გაუგებრობა ამოიწუროს. ამის შემდეგ ‘კუდიანებზე ნადირობის’ გაგრძელება უკვე არის პოლიტიკური კამპანიის ნაწილი და სრულიად მიუღებელი რამ სახელოვნებო სივრცეში.