KENDİM OLDUM, BEN OLDUM

Yarım asır; yârdan, sıladan ırak /

Bir elimde tohum,  bir elde orak/

Koştum koşuşturdum, yoktu dur durak/

İşte böyle; kendim oldum,  ben oldum. //

Köprü oldum, kale oldum, sel oldum/

Fırat oldum, Dicle oldum , Nil oldum /

Hakkınca söyleyen, duru dil oldum/

İşte böyle; kendim oldum , ben oldum.//

Nice diyarları gezdim, dolaştım/

Ateş oldum, volkan oldum, dağlaştım. /

Nefsim ile savaşarak saflaştım./

İşte böyle; kendim oldum , ben oldum.//

Korkanı, tırsanı , kaçanı gördüm/

Müritler eliyle uçanı gördüm /

Yolumu, izimi hep kendim ördüm/

İşte böyle; kendim oldum, ben oldum//

Seçerek severim ümmetten dostu/

Gardımı alırım, var ise kastı/

Yâren eyvanında sererim postu/

İşte böyle; kendim oldum, ben oldum//

Sevgi ağır gelir; tasaya, yasa/

‘Umutla, inançla’ doludur kasa/

Her kıssadan biraz alırım hisse/

İşte böyle; kendim oldum, ben oldum//

Yiğidin ışığı, alevi sönmez /

Memleket dardayken, tenhada sinmez/

Hesap görülmeden öfkesi dinmez/

İşte böyle; kendim oldum, ben oldum///

(Canfer BALÇIK; 08.08.2023/KİEV)