Cum’a Sohbeti (5/11)

KEBÂİR’DEN,  HIRSIZLIK  VE  İÇKİ  İÇMEK!...

Emîrü’l- Mü’minîn,  Hazreti  Ali  Kerreme’llâhu  Vechehû,  Sirkati( hırsızlığı)  ve  Şirbü’l- Hamr  (müskiratı- içki  içmeyi)  de  büyük  günahların  arasında  saymıştır..

Sirkat, ( hırsızlık), nisab  miktarı  kadar, başkasına  aid  bir,  nakid,döviz, altın,  gümüş  ve  herhangi  bir meta’ ı, kilit  altında,  korunaklı  bir  mekân’dan  gizlice  aylmaktır. Çalınan  mal’da  nisab  miktar  ölçüsü, Hanafî  İmamlarına  göre, on  dirhem,Şâfi’î  İmamlarına   göre  Dinar’ın  dörtte  biri, İmam-ı  Mâlik’e  göre  ise, üç  dirhem’dir.

“  Hırsızlık  eden  erkek  ve  kadın’ın,  yaptıklarına  karşılık  bir  ceza  ve  Allah’tan  bir  ibret  olmak  üzere  ellerini  kesin. Allah  izzet  ve  hikmet  sahibidir.”  “ Kim (bu)  haksız  davranışından  sonra  tevbe  eder  ve  durumunu  düzeltirse  şüphesiz  Allah  onun  tevbesini  kabul  eder. Allah  çok  baüğışlayıcı  ve  esirgeyicidir.” ( Mâide  / 5 /38,39)

( İslâm’ın  hırsızlık  suçuna  karşı  koyduğu  ceza  üzerinde  öteden  beri  söz  edilmiş  bunun hâşâ!  Bunun  ağır ve ilkel  olduğundan  bahsedilmiştir. Ancak   başka  sistemlerin  hırsızlığa  karşı  uyguladıkları  cezaların  hiçbir  fayda  vermediği  cezaevlerinde  hırsızlık  san’atının  inceliklerini  öğrenen  hırsızların  aynı  işe  devam  ettikleri  görülmektedir.  Eğer  bu  suç  kesin  olarak  önlenmek  isteniyorsa  iki  yoldan  gidilecektir.  Eğitim  ve  ceza.  İslâm  insanları  ıslah  için  eğitim  metodlarının  en  mükemmelini  getirmiştir.  Buna  rağmen  hırsız  eden  kimse  ya  açlık  zaruretiyle  bunu  yapmıştır,  yahut  da   böyle   bir  zaruret   yoktur.    Birinci  halde  el  kesme  cezası  mevzu’u  bahs  değildir. İkinci  halde  de  durum  mahkemeye  intikal  etmeden  hırsızın  tevbe  ederek  malı  iade  etmesi  ba’zı  içtihadlara  göre,  malsahibinin  afv’etmesi,  ceza  hükmünden  önce  hırsızın, çaldığı  mala  meşru’  yoldan   malik  olması( çaldığı  malın  bedelini  ödeyerek  malik  olması),  gibi  sebeblerle,  ceza (  had,)  düşmektedir. Buna  göre  mezkûr  cezanın  uygulanması  hayli  nadir  olarak,  fakat  hırsızların  ensase-sinde    bekleyen  bir  kılıç  gibi  suçu  engelleyecektir. Zâten,  İslâm  Hukukunda  öngörülen  cezalar  insanlara  acı  çektirmek  için  değil,  kesin  önleyici  tedbirlerdir. Hırsızlık  suçundan  elinin  kesileceğini  bilen  bir  kimse  hiç  hırsızlık  yapar  mı?!..

Zinâ,  iftira  ve  buhtan ve  diğer  ceza  ve  “ had, tatbîki  gereken,  hususlarda  en  mü’essir  ve  güzel  tedbir,  eğitim, ihda  ve  irşad  ile  insanların,  bu  suçlara  asla  yaklaşmamalarıdır.1970’li   yılların  ortalarındayız.Anadolu    Selçuklu  Devleti’mizin   Başkenti  Konya’dayız. O  devirde  Konya’mızın  Müftüsü,  Merhum,  Hacı  Tahir  Büyükkörükcü   Hoca’mızdı. Cum’a  günüydü, Selçuklu’dan  kadim  Şehir, daracık   sokaklarda,  sıra  sıra, Kuyumcu  dükkanları,  Kapı  Camiiu’ne  doğru  ilerliyoruz. Kapı  Camii  yakınlarında  bir  kuyumcu  dükkanı,Mücevharatı, altın  bilezik,  yüzükleri  vitrinlerine teşhir  etmiş,  kapısı  açık,  kendisinin  içeride  olmadığını  anlatmak  için, açık  kapısına  bir  tabure  koymuş,Merhum,  Tahir  Hoca’mız, “ Bak a, Mustafa  Kardeşim,  Bizim  Konya’mız  böylesi  bir  yerdir, Kuyumcu  dükkanı  kapatmadan, herhangi  bir  gasb, hırsızlık  endişesi  duymadan, Cum’a  Namazına  gitmiş, bir  taraftan, Cum’a  ezanı( iç  ezan) okunduktan  i’tibaren  Cum’a  namazı  bitinceye  kadar,  alış  verişin  haram  olduğunu, kazancınığn  helal  olduğunu,  malının  mülkü’nün  Allah’a  emanet  olduğunu  en  iyi  koruyanın, “ Hafız,” İsminin  teçellisiyle Allah  olduğunu  göstermek  için  böyle  davranmıştır,”  demişti.Nereiden  nereye! 1980’li  yıllar, Gazete  ve  Televizyon  kanallarında  yine  Konya’mızla  alakalı  bir  habar,   “  konya  Emniyet  Müdürlüğü’nün  150  metre  uzağında  bir  Banka’nın  Merkez  Şubesi’nin  ana  kasası, Cumartesi  günü  güpegündüz, bina’nın  bodrrum  katından  Vinçle  kaldırılarak  kamyona  yükletilip  çalındı...

Ferd  ve  toplumlar   üzerindeki  mefsedeti  yukarıda  zikredilen,  büyük  günahlar  kadar  olan  her  cürm  büyük  günahtır; Gasb  ve  yol  kesme’nin  mefsedeti  hırsızlığıın  mefsdetinden  daha  ağırdır. Bu  hususta,yalan  yere  yemin,bir  İslâm  Ülkesinde Ramazan  ayında  gündüz  herkesin  gördüğü  yerlerde  yemek-içmek,akraba  ve  dost  ziyeretlerini  kesmek, Namazların  vakitlerine  özürsüz  olarak  riayet  etmemek, vakit  girmeden  kılmak, vaktin  sonlarında  kılmak, rüşvet  almak-  vermek, zekatı  vermemek, gücü  yettiği  halde  emr-i  bi’l- ma’  rufu,  Nehy-i  ani’l- münkeri  terk  etmek,Kur’ân-ı  Okumasını  öğrendikten  sonra  unutmak, zararlı  bile  olsa  hayvanları  ateşe  atmak, sebebsiz  yere  eşlerin  biribirinden  uzaklaşması, Allah’ın  rahmetinden  ümid  kesmek  ya  da  tam  emin  olmak, Hamele-i  Kur’ân’a ve  ehl-i  İlim  olanlara  ihanet  etmek  gibi  günahlar  da  Kebâir’den  sayılmıştır.

Bier  kişi  ısrarla  küçük  günahları  içtinap  etmeye  devam  ederse,  onlar  artık,  küçük  günah  olarak  kalmaz,  bireir kebîre  phaline  gelirler. Resûlu’llâh  Efendimiz”   İsti’ğfar  ile  büyük  günahlar,  büyük,  ısrar  ile  küçük  günahlar  küçük  olarak  kalmazlar.”  Buyurmuştur.

Fukaha, büyük  günahlarla  küçük  günahlar  arasında  bir  farka  şöyle  işaret  etmişlerdir; Büyük  günahlardan  birisini  irtikâp  etmiş  birisinin  şahid’liğe  kabul  edilmez, ama, küçük  günahların  mürtekibinin  şehadeti  makbuldür.

 Hadis  İmamları  da  şu  farka  işaret  etmişlerdir: Küçük  günahların  üstü,   küçük  güzelliklerle,  (Hasenât)  ile  örtülür,  büyük  günahlar  için  Tevbe-i  Nasûh  ile  tevbe  ve  isti’ğfar  gerekir. Nitekim, Sevgili  Peygamber’imiz:  “  Beş  vakit  namaz, Cum’a’dan  diğer  Cum’a’ya,  ve  Ramazan  ayı, Kebâir’den (  büyük  günahlardan  içtinap  edildiğinde,  aralarında  irtikâb  edilen  küçük  günahları  örter,”  buyurmuştur.