Gece Yarısı Güneşi - 113
Metin’le görüşmek için Antep de bekleyen Sarp’ın içi, içine sığmıyor, Sara’dan alabileceği haberin heyecanı ile yerinde duramıyordu…
Öğleden sonrasına az bir zaman kalmıştı! Bu zamana kadar, Antep sokaklarını arşınlayan Sarp, Postaneye gelmiş Kıbrıs’a telefon etmek için dakikaları sayıyordu.
En sonunda saatine bir kez daha bakan Sarp; akreple yelkovanın 13.30’u gösterdiğini gördü.
Postanedeki görevliye sabah aradığı telefon numarasını vererek bir kez daha bağlamasını istedi. Telefon kulübesine girerek bağlanacak telefonu beklemeye başladı. Birkaç dakikalık bekleyiş, ona yıllar kadar uzun gelmişti.
En nihayetinde kulübedeki telefon uzun, uzun çaldı! Sarp telefonu açar açmaz, karşısında kan kardeşi Metin’i bulmuştu:
- Aloo, Metin sen misin kardeşim?
Metin hıçkırıklarla düğümlenen sesiyle ağlayarak yanıtladı:
- Sarp kardeşim evet benim. Allah’ıma şükürler olsun yeniden sesini duydum. Nasılsın? Bunca zamandır neredesin? Ne yapıyorsun?
Metin hem ağlıyor, hem de sorularını peş peşe sıralıyordu…
Sarp:
- Dur hele şu ağlamayı kes lütfen. Ben gayet iyiyim. Sen nasılsın? Sara’dan hiç haber aldın mı? O şimdi nerede?
Metin bu sorular karşısında önce ne diyeceğini bilemedi!
- Biz de gayet iyiyiz kardeşim. Ben evlendim. Çok sevdiğim güzel bir eşim, iyi bir hayatım var. Artık takside çalışmıyorum. Kayınpederimin mandırası var. Orada hellim peyniri yapıp piyasaya satarız. Bu arada en kısa zamanda seni Kıbrıs’a bekliyoruz. Hem eşim, hem de yeni ailem seni çok merak ediyorlar. Sen ne yaptın? Hayatın nasıl geçiyor? Evlendin mi? Şu anda neredesin?
Sarp, Metin’in bu sorularına hiçbir cevap vermedi! Sara’dan bahsetmemesine bir anlam verememişti! Yoksa Sara onu hiç mi aramamıştı?
Bir kez daha sordu:
- Metin, Sara’dan hiç haber almadın mı?
Metin kısa bir duraklamadan sonra:
- Sara yengem geçenlerde aradı be kardeşim. Çoktan beri ondan hiç haber alamamıştık! İyiymiş, yaptığımız görüşmede bu bahar mutlaka adaya geleceğini söylemişti. Umarım öyle olur. Bu nedenle sen de adaya gelmelisin. Onu görmek istiyorsan mutlaka adaya gel Sarp, çok rica ediyorum sana…
Bu görüşmede, Metin Sara’nın orada olduğunu neden söylemek istememişti!
Bunun nedenine gelince; Sarp’ı yaklaşık iki yılı aşkın bir zamandan beri görmüyor, ne yaptığını bilmiyordu!
Telefonda kendisiyle ilgili sorduğu hiçbir soruya cevap vermemesi, nerede olduğunu açıklamaması, durumu hakkında hiçbir şey anlatmaması, onu uzun zamandan beri aramamış olması; Metin’in o anda içinde bir şüphe uyandırmıştı!
Tanıdığı kadarıyla Sarp, ondan hiçbir şeyini gizlemezdi! Ama telefonda sorduğu sorulara cevap alamaması Metin’in içine bir kurt düşmesine neden olmuştu!
Telefonda Sarp’la görüşürken ya evlendiyse, ya yeni eşiyle birlikte adaya gelip de Sara’nın karşısına çıkacak olursa diye düşünmüştü!
Böylesi bir durumun Sara’nın hayatını altüst edeceği kanısına kapılmıştı!
Kaldı ki, Sara aşkına sadık bir bekleyiş içinde Sarp’ı artan bir özlemle bekliyordu.
Ama Metin aklına takılan bu nedenlerle Sara’nın adada olduğunu Sarp’a söylemedi! Ama ısrarla onun adaya mutlaka gelmesini söyleyerek, Sarp’tan adaya gelmesi sözünü aldı.
Sarp:
- En kısa zamanda Kıbrıs’a geleceğim, umarım Sara’da gelir, aramızda yaşananlar, Finlandiya’da gördüklerim bir açıklığa kavuşur! Hem senin evde telefon vardır, bana telefon numaranı verir misin lütfen.
Metin evinin telefon numarasını verdikten sonra; Sarp telefonu kapatmadan ona son bir şey daha sordu:
Devamı yarın