Pięć szybkich wniosków: Stal – Lech 0:0

...

The post Pięć szybkich wniosków: Stal – Lech 0:0 first appeared on KKSLECH.com.

Pięć szybkich wniosków to cykl opisujący w skrócie dany mecz Lecha Poznań. Jeszcze przed przedstawieniem plusów i minusów danego spotkania, analizą gry konkretnego zawodnika czy dogrywką, prezentujemy pięć szybkich i pomeczowych wniosków. Kilkadziesiąt minut po każdym meczu na gorąco pięć spostrzeżeń na temat występu drużyny Kolejorza, poszczególnych piłkarzy czy obecnej sytuacji zespołu.

Fatalne 30 minut

Lech wyszedł na mecz ze Stalą w podobnym składzie, jak na spotkanie z Wartą grając na dodatek w tym samym systemie. Stal szybko zaczęła punktować to ustawienie tak samo, jak 17 dni wcześniej robiła to Warta wykorzystując wiele wolnych przestrzeni w środku pola. Początkowo mielczanie starali się do maksimum wykorzystać stałe fragmenty gry oraz szybkie kontrataki, które napędzał sam Lech niepotrzebnymi stratami oraz swoim ustawieniem z jednym defensywnym pomocnikiem. Stal napędzała się z każdą kolejną akcją, w końcu widząc, z kim ma do czynienia zaczęła prowadzić nawet atak pozycyjny. Lech Poznań nie istniał na murawie będąc zespołem mało zdeterminowanym, drużyną grającą bez pomysłu w ofensywie, która w pierwszych 30 minutach nie oddała na bramkę Kochalskiego ani jednego celnego strzału. Kibice dokładnie śledzący sytuację Lecha czy poprzednie mecze nie mogli być zaskoczeni postawą naszych zawodników. Już przed meczem łatwo dało się przewidzieć to, w jaki sposób zagramy.

Ostatni kwadrans dający nadzieję

Nagle po 30 minutach Lech dojechał na mecz. Sygnał dał Filip Szymczak oddając zablokowany strzał zza pola karnego. Później aktywny zaczął być inny wychowanek Filip Marchwiński, który oddał dwa uderzenia, szarpać zaczął Kristoffer Velde, po pierwszych 45 minutach Lech miał nawet lepsze strzeleckie statystyki od Stali, która w pierwszych dwóch kwadransach była o dwie klasy lepszym zespołem od naszego. Gra poznaniaków od 31 minuty dała nadzieję na choćby remis w tym spotkaniu, który po 30 minutach wydawał się być mało realny. Lech od pierwszych minut poniedziałkowego meczu prosił się o stratę gola, na szczęście czujnie grał wtedy Bartosz Mrozek, dobrze wyglądali stoperzy, dlatego w pierwszych 45 minutach Kolejorz nie stracił bramki.

Optyczna przewaga bez konkretów

Po zmianie stron obraz gry nie uległ zmianie. Im było dalej w mecz, tym Lech miał coraz większą optyczną przewagę potrafiąc zamknąć Stal na połowie. Mielczanie bronili się całym zespołem, Lech całym zespołem atakował, nasi stoperzy często rozgrywali piłkę na połowie przeciwnika prowadząc nieudolny atak pozycyjny. Brak pomysłu na grę w ofensywie aż raził w oczy, Stal z łatwością odpierała wiele naszych niemrawych ataków, zagęściła środkową strefę, nasi skrzydłowi także mieli mało miejsca, dlatego nawet mimo prób zagrywanie piłek za plecy obrońców nikomu nie udało się przebić. Tym razem nie pociągnął nas Filip Marchwiński czy Kristoffer Velde, który zapewnił 3 punkty 15 marca. W Mielcu każdy się starał, ale dziś naszym zawodnikom po prostu zabrało jakości, nie bardzo było też kogo wprowadzić z ławki rezerwowych. Finalnie na murawę weszli Nika Kvekveskiri, Mikael Ishak oraz na skrzydło Alan Czerwiński, którzy nic nie wnieśli do gry słabego, bezzębnego Lecha Poznań, który do 30 minuty nie wiedział co się dzieje, a od 31 minuty aż do końca bił głową w mur.

Stracone 2 punkty

Lech Poznań nie wygrał w Mielcu pierwszy raz od 2020 roku, a w lidze od 1993 roku notując dziś spotkanie, w którym stracił 2 punkty. Był to 3 kolejny mecz Lecha na obiekcie Stali, który zakończył się wynikiem bezbramkowym, Kolejorz nie potrafi grać z tym przeciwnikiem i to za kadencji każdego kolejnego trenera. Remis w Mielcu z mocną tej wiosny Stalą nie byłby aż taki zły, gdyby nie sytuacja Lecha Poznań w ligowej tabeli, która znowu się pogorszyła, a mogło być nawet jeszcze gorzej, gdyby nie sobotnie wpadki Rakowa Częstochowa oraz Śląska Wrocław. Dziś na Podkarpaciu podopieczni Mariusza Rumaka po raz 3 z rzędu zagrali na 0 z tyłu i pod względem suchych statystyk rozegrali najlepsze spotkanie tej wiosny (19 strzałów, 5 celnych). Minusem było na pewno przygotowanie fizyczne. Raptem 97 sprintów czy niespełna 106 kilometrów pokonanych w ciągu ponad 110 minut gry nie świadczy dobrze o zespole, który po najdłuższej od 6 lat przerwie na kadrę zagrał przysłowiowy piach prezentując się w wielu fazach meczu tak jak można było się tego spodziewać.

Bez zmian w walce o puchary

Czysto na papierze za Lechem Poznań być może nawet ostatni tak trudny mecz w sezonie 2023/2024. Kolejni rywale wyglądają na łatwiejszych, na przeciwników będących przynajmniej aktualnie w gorszej formie i wielu z nich nie jest tak niewygodnych, jak Stal Mielec. Dziś Lech miał szansę przeskoczyć Raków i zrównać się punktowo ze Śląskiem. Nie wykorzystał tej szansy, powiększył stratę do lidera, lecz w tytuł Mistrza Polski i tak mało kto wierzył. Realnym celem poznaniaków są europejskie puchary, jest nim podium, które wciąż da się osiągnąć. Po tej kolejce w czołówce panuje jeszcze większy ścisk, ponieważ w sobotę wygrała Pogoń, dziś po 20:00 może też wygrać Legia, dlatego gra o 3. lokatę dającą pewny awans do pucharów stanie się równie ciekawa, jak walka o tytuł, który w naszym przypadku wydaje się być tylko w sferze marzeń. Nie da się osiągnąć mistrzostwa nawet słabością ligi. Najpierw trzeba uporać się ze swoimi słabościami, by odzyskać chociaż 3. miejsce.

1. Jagiellonia Białystok 51 pkt.
2. Śląsk Wrocław 47
3. Raków Częstochowa 45
—
4. Lech Poznań 45
5. Pogoń Szczecin 44
6. Legia Warszawa 41

> Śmietnik Kibica – (komentuj nie na temat) <

The post Pięć szybkich wniosków: Stal – Lech 0:0 first appeared on KKSLECH.com.