У Расеі двух беларускіх сьвятароў, якія перайшлі ў юрысдыкцыю Канстантынопальскага патрыярхату, назвалі «нацыкамі»
Стварэньне новага экзархату Канстантынопальскага патрыярхату ў Літве — гэта задзел на пэрспэктыву, заявіў намесьнік кіраўніка Сусьветнага расейскага народнага сабору і рэктар Расейскага праваслаўнага ўнівэрсытэту Аляксандар Шчыпкоў у эфіры тэлеканалу «Расія 24», піша zerkalo. io.
«Яны (у Канстантынопалі — рэд.) гэты экзархат называюць і Прыбалтыйскім, і Беларускім, і Расейскім, і Ўкраінскім. Яны хочуць гэтую ліпавую структуру аформіць так, быццам яе юрысдыкцыя распаўсюджваецца на ўсю кананічную тэрыторыю Расейскай праваслаўнай царквы», — сказаў Шчыпкоў.
Ён таксама пракамэнтаваў пераход двух сьвятароў Беларускага экзархату РПЦ у канстантынопальскую юрысдыкцыю. На думку Шчыпкова, гэтыя людзі раней былі «аблашчаныя ў Маскве». Таксама ён назваў іх «нацыкамі» і падкрэсьліў, што матывы пераходу зьвязаныя з палітыкай.
Беларускія сьвятары протаіерэй Георгій Рой і іерэй Аляксандар Кухта з прычыны рэпрэсій зьехалі зь Беларусі і перайшлі ў Сусьветны патрыярхат — гэта значыць пад юрысдыкцыю Канстантынопалю. Пасьля гэтага Беларускі экзархат забараніў іх у служэньні (так называецца забарона праводзіць службы на пэўнай кананічнай тэрыторыі).
У інтэрвію Радыё Свабода айцец Георгій Рой, які ў свой час быў настаяцелем катэдральнага праваслаўнага сабору ў Горадні падчас кіраваньня там архіепіскапа Арцемія, расказаў пра прычыны свайго ад’езду ў Літву:
«Рашэньне было цяжкім і для мяне, і для маёй сям’і. Самае галоўнае — гэта адчуваньне несвабоды. Для мяне як чалавека і хрысьціяніна свабода — адзін з найвялікшых дароў Божых. Мне было складана жыць у атмасфэры, калі я не магу свабодна гаварыць, не магу рабіць тое, што павінен. Мне было вельмі балюча бачыць, што мае дзеці з малых гадоў убіраюць у сябе гэтую атмасфэру несвабоды. Ёсьць яшчэ мноства іншых, драбнейшых прычын. Але галоўнае — гэта несвабода ў грамадзкім жыцьці і царкоўным. Як сьвятар паводле сэнсу эвангельскага вучэньня, я ня мог згаджацца з вайной. Але табе затыкаюць рот — як у царкве, так і з боку чынавенства».