Դասականը՝ որպես ազգային նիհիլիզմի «դաշնակից»
Հայտնի ելույթը ստիպեց ինձ դարակից վերցնել Աշոտ Ոսկանյանի ծավալուն աշխատությունը, որը կոչվում է «Չարենցի ժամանակը»: Առաջին փորձագրությունը, որը կոչվում է «Պատմությունը՝ որպես ինքնահաղթահարում», սկսվում է այսպես. «Չարենցը հանճար է: Այս պարզ արձանագրությունն անհրաժեշտ է՝ հիշեցնելու համար, որ բանաստեղծին հնարավոր չէ սպառել, վերլուծելով նրա քերթության առանձին կողմերը եւ բնորոշելով նրան, քաղաքական կոնյունկտուրայի տարուբերումներից ելնելով»: Եվ թվարկելով …