Көнбіс бәйбіше
— Әй, немене, көрмегелі талай заман болды ғой, мен әбден мезі қылған жандай неге қашқалақтайсың? Қойшы әрі тіпті, мінезі ауыр деген сайын қайтеді-ей, — деп Сәнімгүл әңгімеге қаныға алмай, қаны қайнауға шақ тұр. Оның мылжыңына құлақ құрышын қандырып, рахаттана тыңдайтын дегбір қайда. Бағила қарлығыңқы қоңыр даусымен өз отбасының жағдайына қысқаша ғана тоқталып өткен. Үш баласының үшеуі де осы қаланың әр жерінде бөлек-бөлек күн кешуде. Біреуден ілгері, біреуден кейін дегендей, замана ағымына ілескен қалыптары бар.