Новости за 21.02.2024

Rusland heeft zich ‘geconsolideerd’ tot een maatschappij zonder tegenspraak: een land van ‘altijd-oorlog’ waar permanente strijd het ordenend principe is geworden van politiek, economie en sociale psychologie.

Rome – In het kleine historische centrum van Florence zijn momenteel nog slechts twee op de tien appartementen verhuurd aan reguliere bewoners.

Londen – Onlangs besloot de organisatie van de Parkrun de all-time records van de website te verwijderen. Het besluit kwam net na de publicatie van een rapport waarin stond dat drie records van vrouwen in handen zijn van transgender atleten.

Tallinn – Sinds de Russische inval in Oekraïne is de integratiedruk op de Russische minderheid in Estland toegenomen en zijn de vene koolid in een nog veel negatiever daglicht komen te staan.

Oranjestad – De Arubaanse kustwacht maakt regelmatig triomfantelijk melding van een onderschept bootje met illegalen, maar iedereen op het eiland weet dat het aantal Venezolanen dat Aruba wel bereikt veel groter is.

Neem het feit dat de Duitse econome Isabella Weber zo ongeveer in haar eentje het debat over inflatie wist te kantelen. Met stug volhouden en strakke cijfers maakte ze duidelijk dat de prijsstijgingen mede veroorzaakt worden door veel te hoge winstmarges.

Wie in Gaza naasten heeft, kan hen soms helpen ontsnappen met hulp van een dubieus kantoor in Caïro. Voor het kantoor staat een lange rij. ‘Er wordt gehandeld met ons bloed.’

Onze taal wordt steeds abstracter. Laat haar wél verwijzen naar een tastbare werkelijkheid. Dan luisteren we beter, doen we meer moeite.

Mooi streven, de wereld diverser en eerlijker maken. De weg ernaartoe is alleen glibberig en geplaveid met dubieuze bedoelingen. Jij, in een bestuur of raad van toezicht?

Het ging de ‘fotorealisten’ niet om het emuleren van de fotografie, maar om het hervinden van een schilderkunstige praktijk ‘naar de natuur’.

Matteo Garrone, de gelauwerde regisseur van Gomorra, heeft met zijn nieuwste film zijn toon hervonden. Io capitano is een onmisbare vertelling van het hedendaagse migratiedrama dat we allemaal zogenaamd al kennen.

Pickle Bar Presents draait om kunst die zich verhoudt tot het zeer uitgebreide gebied ‘ten oosten van de voormalige Berlijnse muur en ten westen van de Chinese Muur.’

In Perfect Days volgt Wim Wenders het leven van Hirayama, die er eer in schept dagelijks de openbare toiletten van Tokio perfect schoon te maken. Waarom blijven zulke klein geleefde levens ons toch zo fascineren?

In Monteverdi’s Mariavespers baadt een nieuwe wereld in licht en lucht en klink het halleluja aan het slot als de vervulling van een droom, totale bevrediging.

In You Can’t Kill the Story volgt Shuchen Tan het werk van een organisatie die zegt: je kunt de journalist vermoorden, maar niet diens verhaal.

In Marco Bellecchio’s Rapito kidnapt de machtige katholieke kerk een joods jongetje dat stiekem zou zijn gedoopt.

Herman Stevens is sterk in sfeerschetsen, het oproepen van zomers vol puberale eenzaamheid en verliefdheid. Maar dat maakt ook dat de schaarse momenten waarop er climaxen en keerpunten zijn haast ongemerkt passeren.

Het is, volgens de uitgever die zijn dag niet had, ‘een verzameling van uitspraken van Nederlandse en buitenlandse schrijvers, die telkens weer te denken geven, van schrijvers uit de oude en uit de nieuwe tijd, van denkers en dichters’.

Ook de literaire schrijver waagt zich steeds vaker aan true crime. Maar hoe vermijd je sensationalisme? En wat te doen met je eigen geweten? Het metaboek lijkt een uitweg te bieden. Of toch niet?

Schrijven heeft altijd te maken met het willen veranderen van de tijd, hem uitrekken of stilzetten, verweer bieden tegen de chronologie, alles nog eens dunnetjes overdoen.

Met groot eerbetoon nam Frankrijk vorige week afscheid van het morele geweten van het land: advocaat en intellectueel Robert Badinter.

Ze doen afstand van hun Oekraïense telefoonnummer en hun kinderen leren Nederlands. Terwijl de oorlog in hun land voortsleept, staan de duizend Oekraïense vluchtelingen in de Vlaardingse opvangwijk Mrija voor de keuze: teruggaan of blijven?

Twee jaar na een inval die twee weken moest duren voert Rusland nu een altijd-oorlog die een pijler is geworden onder de economie, de politiek en de psychologie van het land. De meeste Russen hebben de oorlog geaccepteerd.

‘Als je als overheid asiel en migratie drastisch wil beperken, dan zal dat ten koste gaan van de rechtsstaat of van de economie’, zegt migratiedeskundige Hein de Haas. ‘Het is een van de twee.’

Sinds het begin van de invasie zijn in Oekraïne monumenten, musea en kerken getroffen door Russische bombardementen. Is erfgoed een bewust doelwit? ‘Zoiets als een Oekraïense cultuur mag niet meer bestaan.’