ლილი ფოფხაძე – ეტლი
ეტლი მზიანი კვირადღეა. მთელი ქალაქი გარეთაა. სკვერში, სკამებზე ჩამომსხდარი მოხუცები ჩრდილქვეშ თვლემენ, აქა-იქ ეტლში ჩაფუთნულ პატარებს მზისგულზე სძინავთ. სახე არ უჩანთ და შორიდან მხოლოდ ბუთქუნა, შიშველ ფეხუნებს ვხედავ. როგორ მინდა, მივიდე და მოვეფერო, მაგრამ ვშიშობ ხელი არ წამიცდეს, შვილები სულ მაფრთხილებენ, ახლოს არ მიხვიდე, არ გაეკარო, თორემ პოლიციაში მიგაბრძანებენო. ეს რა ცოფიანი დედები ჰყოლიათ აქაურ ...