ამ ქალაქში ხშირად იღიმიან
“ჩემთვის მოგონებები ცხოვრების მორევში ჩაკარგული ცრემლიანი მარგალიტებია, რომლებიც ისე უნდა ამოიყვანო ფსკერიდან შლამი არ ამოჰყვეს” – ლილი ფოფხაძე. ამ ქალაქში ხშირად იღიმიან დილით, როცა ფანჯარასთან მომდგარი უცხო ჯიშის ხე, წითელი მტევნებით დახუნძლული მზის სხივებს ეთამაშება, როცა ქარი სადღაც გადახვეწილა და ჰაერი უძრავად დგას, ყვავილებით გაბრუებული, როცა ტოტებს შორის ელვარებს ოკეანისპირა თეთრი ქალაქი, სახლში რა გაგაჩერებს…. ...