დედა
“ჩემთვის მოგონებები ცხოვრების მორევში ჩაკარგული ცრემლიანი მარგალიტებია, რომლებიც ისე უნდა ამოიყვანო ფსკერიდან შლამი არ ამოჰყვეს” – ლილი ფოფხაძე. დედა ჩემი დაკვირვება და ფიქრი დედაზე 5-6 წლიდან დაიწყო. მამას საერთოდ არ ვახსენებდი. არ მახსოვდა. 3 წლის ვიყავი, რომ დაიჭირეს. ჩემს ირგვლივ იმდენი ბავშვი იზრდებოდა უმამოდ, კარგახანს არ მიკითხავს არავისთვის, მამაჩემი სად არის – მეთქი. მე და ...