ლილი ფოფხაძე: იყო და არა იყო რა
იყო და არა იყო რა პატარა ვიყავი. ფეხი ავიდგი, მაგრამ ლაპარაკი მიჭირდა. ენას არ ვაჩერებდი, თუმცა ჩემი “ქართული “არავის ესმოდა. ვცხოვრობდით პლეხანოვზე, კინოთეატრ “ამირანის “გვერდით, პირველ სართულზე. ჩემი მშობლები ახალგაზრდები იყვნენ, უყვარდათ ერთმანეთი, სიცოცხლე უხაროდათ და პირველ შვილს ხომ თავს ევლებოდნენ. დედაჩემის დაბადების დღე იყო. საზეიმო სუფრაზე ახლობლები მოიწვიეს. წარამარა, ირეკებოდა ზარი და იღებოდა კარები. დედა სუფრას ...