Аралбай батыр (І нұсқа)
Бірде Үмбет, Мәмбет, Тілеке үшеуі аттарына мініп, сәукеле сынды қалпақ киіп келе жатады. Үшеуінің де сақалдары белуарларына түскен. Үшеуі де сексенге жақындап қалған екен. Сонда бұларға бұлақтан су алып келе жатқан үш қыз жолығады.
Қыздардың біреуі шалдарға естіртіп: «Осы шалдардың да қыздарда үміті бар ма екен?» — дейді. Мұны шалдар естиді. Сондықтан да аттарының басын бұрып, қыздарға тиісе сөйлейді. Жаңағы сөзді айтқан қыздың қолтығына ақ жамау салып қойған екен. Соны көрген Үмбет:
— Қыздарым, ақ шап, қызыл құнажын жоғалтып едік, соны іздеп келеміз, көздеріңізге түспеді ме? — дейді. Сонда әлгі қыз тоқталмастан:
— Ата, жаңа ғана ақ шап, қызыл құнажынды...