ლილი ფოფხაძე – ასეც ხდება
ასეც ხდება გაზაფხულია. ფანჯრები გამოვაღე. ზემოდან დავცქერი აყვავილებულ ხილის ბაღებს. ატმისა და ალუბლის სურნელი ჩვენამდეც აღწევს. დიდიხანია ვწერ. დავიღალე. გვერდით ოთახში გავედი, ტელევიზორი ჩავრთე და წამოვწექი. ის – ის იყო ჩამეძინა, რომ ოთახში შემოვარდა გამხდარი, ფერდაკარგული ყმაწვილი კაცი, საცრისოდენა დაჭყეტილ თვალებს თოჯინასავით აქეთ – იქით ატრიალებდა. სიზმრიდან გამოყოლილი მეგონა, მაგრამ უცებ თითი ტუჩებთან მიიტანა და მკაცრად განმიცხადა – ჩუმად! არ იყვირო! არ შეშინდე! დამმალე, სწრაფად! Читать дальше...